Author: Christos

Το Μοναστήρι του Αγίου Νεοφύτου βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα βόρεια της Πάφου. Ιδρύθηκε από τον Κύπριο ερημίτη και συγγραφέα Νεόφυτο κατά το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, σε μια απομονωμένη τοποθεσία στην κορυφή της γραφικής κοιλάδας.

Ο ερημίτης σκάλισε μόνος του μια σπηλιά στο βουνό, η οποία ονομάζεται «Εγκλείστρα» και η οποία καλύπτεται με μερικά από τα ωραιότερα δείγματα βυζαντινών τοιχογραφιών, που χρονολογούνται από τον 12ο έως τον 15ο αιώνα. Το Μοναστήρι διαθέτει ένα αξιόλογο εκκλησιαστικό μουσείο και η νεότερη εκκλησία του περιέχει επίσης μερικές από τις καλύτερες μετα-Βυζαντινές εικόνες που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα.

Η Ιερή Μονή του Αγίου Νεοφύτου του Έγκλειστου – Ακουστική Ξενάγηση 

Το φυσικό σπήλαιο των Λουτρών της Αφροδίτης και ο Βοτανικός Κήπος των Λουτρών, βρίσκονται μετά το ψαροχώρι Λατσί προς την άκρη της Χερσονήσου του Ακάμα.

Το σπήλαιο σκιάζεται από μια παλιά συκιά και βρίσκεται μέσα σ΄ ένα καταπράσινο τοπίο. Σύμφωνα με τον μύθο η αρχαία ελληνίδα θεά Αφροδίτη έκανε το μπάνιο της στα νερά του σπηλαίου. Επίσης σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αφροδίτη συνάντησε τον εραστή της Άδωνη στην περιοχή αυτή, όταν αυτός σταμάτησε για να πιει νερό ενώ κυνηγούσε. Ο Άδωνης την ερωτεύτηκε μόλις ήπιε το νερό από το σπήλαιο.

Η περιοχή συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Λουτρά της Αφροδίτης – Ακουστική Ξενάγηση

Οι ανασκαφές στο χωριό Λέμπα, 4 χιλιόμετρα από την Πάφο, έφεραν στο φως ένα σημαντικό οικισμό της Χαλκολιθικής Εποχής (3900 – 2500 π.Χ.). Έχουν ανακατασκευαστεί αντίγραφα πέντε κατοικιών από την εποχή αυτή, χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά και μεθόδους οικοδόμησης όπως χρησιμοποιούνταν και στη Χαλκολιθική Εποχή.

Ο χώρος συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Ο οικισμός Μάα-Παλαιόκαστρο βρίσκεται κοντά στο Coral Bay Resort. Είναι η περιοχή στην οποία εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι αρχαίοι (Μυκηναίοι) Έλληνες το 1200 π.Χ., μετά  την πτώση των Μυκηναϊκών Βασιλείων στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Ως εκ τούτου, είναι μια πολύ σημαντική περιοχή για την Κύπρο, εφόσον εδώ άρχισε ο εξελληνισμός του νησιού. Η περιοχή παρέχει πολλές πληροφορίες για το τέλος της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στο νησί.

Το όνομα της περιοχής «Παλαιόκαστρο» προέρχεται από τα επιβλητικά αμυντικά τείχη που ήταν πάντα ακάλυπτα. Οι οχυρώσεις του οικισμού αποτελούνται από δύο ξεχωριστά Κυκλώπεια Τείχη. Το πρώτο τείχος προστάτευε τον οικισμό από την πλευρά της στεριάς και το δεύτερο προσέφερε προστασία από τη μεριά της θάλασσας.

Το μικρό μουσείο με την πρωτότυπη αρχιτεκτονική του είναι έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα, συντηρητή και καθηγητή Andrea Bruno. Το μουσείο παρουσιάζει τον αποικισμό της Κύπρου από τους Μυκηναίους Έλληνες.

Ο Aρχαιολογικός Xώρος της Παλαίπαφου βρίσκεται στο χωριό Κούκλια. Η Παλαίπαφος ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις-βασίλεια της Κύπρου και ο πρώτος κυπριακός χώρος που συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ το 1980.

Υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με την ίδρυση της Παλαίπαφου. Σύμφωνα με την πρώτη, ο Αγαπήνορας, βασιλιάς της Τεγέας στην Πελοπόννησο, ίδρυσε την πόλη-βασίλειο στον δρόμο της επιστροφής του από τον Τρωϊκό Πόλεμο. Ένας δεύτερος μύθος λέει ότι ο Κινύρας, τοπικός μυθικός βασιλιάς (12ος αιώνας) ήταν ο ιδρυτής και πρώτος αρχιερέας του ιερού της Αφροδίτης, το οποίο είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία στην περιοχή και το πιο γνωστό από τα ιερά της θεάς. Τα αρχαία ερείπια του χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα π.Χ., ενώ παρέμεινε τόπος λατρείας μέχρι και τον 3ο – 4ο αιώνα μ.Χ.

Τα άλλα σημαντικά μνημεία της Παλαίπαφου είναι: Η Οικία της Λήδας, η βορειοανατολική πύλη του οχυρωματικού περίβολου στον λόφο του Μάρκελλου, τα τείχη της πόλης, το Ανάκτορο στη θέση Χατζή Απτουλάχ, η εκκλησία της Παναγίας της Καθολικής, η Έπαυλη των Λουζινιανών, τα νεκροταφεία και το διϋλιστήριο ζαχαροκάλαμου των Λουζινιανών στην παράκτια πεδιάδα.

Το μουσείο, που στεγάζεται σε μια Μεσαιωνική Αγρέπαυλη, εκθέτει πολλά ενδιαφέροντα ευρήματα από την περιοχή και παρουσιάζει πώς η λατρεία της θεάς της γονιμότητας εξελίχθηκε σε λατρεία της Αφροδίτης, ενώ το διϋλιστήριο ζάχαρης είναι επίσης ανοιχτό για τους επισκέπτες.

Η περιοχή συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Κούκλια – Παλαίπαφος – Ακουστική Ξενάγηση 

Εκκλησία της Παναγίας Χρυσελεούσας βρίσκεται στο χωριό Έμπα, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων βορείως της Πάφου. Αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σύμπλεγμα δύο εκκλησιών κι είναι ένα πέτρινο κτίσμα με τρία κλίτη και δύο τρούλους.

Το ανατολικό τμήμα χτίστηκε αρχικά ως ένας σταυροειδής ναός με τρούλο τον 12ο αιώνα, πιθανόν πάνω στα ερείπια μιας παλαιότερης χριστιανικής βασιλικής. Μια επέκταση έγινε προς τα δυτικά μ΄ ένα θολωτό κτίριο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου τύπου κατά τον 13ο αιώνα.

Η εκκλησία διατηρεί τις σπάνιες τοιχογραφίες του 12ου, 13ου, 15ου και 16ου αιώνα, με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες να απεικονίζει το θαύμα της αλιείας. Άλλοι εκκλησιαστικοί θησαυροί περιλαμβάνουν φορητές εικόνες του 15ου και 16ου αιώνα. Ανάμεσά τους είναι μια αξιοσημείωτη εικόνα του Ιησού Χριστού που κρατά το Ευαγγέλιο με το αριστερό του χέρι, και μια ωραία εικόνα ζωγραφισμένη σε δύο πάνελ με έξι Αποστόλους να απεικονίζονται στην κάθε μια.

Αυτή η καμαροσκέπαστη εκκλησία του 16ου αιώνα βρίσκεται στην περιοχή της Πόλης Χρυσοχούς. Κατά την Οθωμανική Περίοδο μετατράπηκε σε τζαμί. Προστέθηκε ένα βόρειο παράρτημα στην εκκλησία και οι τοιχογραφίες του 16ου αιώνα καλύφθηκαν, αλλά έχουν πλέον αποκαλυφθεί και συντηρηθεί.

Η Εκκλησία του Αγίου Κηρύκου και της Αγίας Ιουλίτης, 16 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πάφου, βρίσκεται στο χωριό Λετύμπου. Πρόκειται για ένα σταυροειδή εγγεγραμμένο ναό με τρούλο που χρονολογείται στον 12ο αιώνα, με πολλές μεταγενέστερες προσθήκες, κυρίως του 15ου αιώνα. Έχει μερικά σωζόμενα σπαράγματα τοιχογραφιών που χρονολογούνται στον 12ο και 15ο αιώνα.

Το Μοναστήρι της Αγίας Μονής βρίσκεται 38 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πάφου και συνδέεται με τις απαρχές του μοναχισμού στην Κύπρο.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε γύρω στο 300 μ.Χ. από τον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Ευτύχιο ως τόπος προσευχής και περισυλλογής. Ένα ιερό κειμήλιο, που είχε δοθεί στον Άγιο Νικόλαο και ένα κομμάτι του μανδύα της, φυλάσσονταν στο μοναστήρι μέχρι το 1754.