Author: Christos

Αυτή η καμαροσκέπαστη εκκλησία του 16ου αιώνα βρίσκεται στην περιοχή της Πόλης Χρυσοχούς. Κατά την Οθωμανική Περίοδο μετατράπηκε σε τζαμί. Προστέθηκε ένα βόρειο παράρτημα στην εκκλησία και οι τοιχογραφίες του 16ου αιώνα καλύφθηκαν, αλλά έχουν πλέον αποκαλυφθεί και συντηρηθεί.

Η Παναγία η Χρυσοπολίτισσα βρίσκεται στην Κάτω Πάφο και χτίστηκε τον 13ο αιώνα πάνω στα ερείπια της μεγαλύτερης Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής του νησιού την Πρώιμη Βυζαντινή Περίοδο. Εντός του χώρου βρίσκεται η Στήλη του Αποστόλου Παύλου, όπου σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Παύλος μαστιγώθηκε πριν ο Ρωμαίος κυβερνήτης Σέργιος Παύλος ασπαστεί τον Χριστιανισμό.

Ο ναός είχε αρχικά επτά κλίτη, αλλά αργότερα μειώθηκαν σε πέντε κλίτη. Το δάπεδο της βασιλικής ήταν καλυμμένο με πολύχρωμα ψηφιδωτά, μερικά από τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα.

Οι περίφημοι «Τάφοι των Βασιλέων» αποτελούν τμήμα του Αρχαιολογικού Πάρκου της Κάτω Πάφου, έναν από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Κύπρου, ο οποίος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1980.

Οι μνημειακοί υπόγειοι τάφοι είναι σκαλισμένοι από στερεό βράχο και χρονολογούνται στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή Περίοδο.

Αντί για βασιλείς, στην πραγματικότητα θάφτηκαν εδώ υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και μέλη της αριστοκρατίας. Ωστόσο, το μέγεθος και το μεγαλείο των τάφων, μερικοί από τους οποίους είναι διακοσμημένοι με δωρικούς κίονες, έδωσαν στην τοποθεσία το μεγαλοπρεπές όνομά της.

Μερικοί από τους τάφους μοιάζουν με τις κατοικίες των ζωντανών, με αίθουσες ενταφιασμών που ανοίγουν σ΄ ένα αίθριο με περιστύλιο. Είναι παρόμοιοι με τάφους που βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια, αποδεικνύοντας τις στενές σχέσεις μεταξύ των δύο πόλεων κατά την Ελληνιστική Περίοδο.

Ο χώρος συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Τάφοι των Βασιλέων – Ακουστική Ξενάγηση 

Το βυζαντινό κάστρο, γνωστό ως Σαράντα Κολώνες, βρίσκεται στα βόρεια του λιμανιού της Πάφου και πήρε το όνομά του από τον μεγάλο αριθμό των στηλών γρανίτη που βρέθηκαν στο χώρο του και που ίσως κάποτε αποτελούσαν μέρος της αρχαίας αγοράς.

Το κάστρο πιστεύεται ότι χτίστηκε στα τέλη του 7ου αιώνα μ.Χ. για να προστατεύσει το λιμάνι και την πόλη της Νέας Πάφου από τις αραβικές επιδρομές και αργότερα ανακαινίστηκε από τους Λουζινιανούς.

Ένα τείχος πάχους τριών μέτρων με οκτώ πύργους και τάφρο περιβάλλει το κάστρο. Η πρόσβαση γινόταν από μια ξύλινη γέφυρα πάνω από την τάφρο. Η τετράγωνη αυλή έχει 35 μέτρα μήκος και 35 μέτρα πλάτος, και σε κάθε γωνιά της βρίσκεται ένας πύργος. Η κύρια είσοδος γινόταν από ένα πέμπτο πύργο, ο οποίος είχε σχήμα πετάλου και βρισκόταν στην ανατολική πλευρά.

Το κάστρο καταστράφηκε από σεισμό το 1223 και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε.

Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Παλαίπαφου βρίσκεται στο χωριό Κούκλια. Η Παλαίπαφος ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις-βασίλεια της Κύπρου και ήταν ο πρώτος κυπριακός χώρος που συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ το 1980.

Το Ιερό της Αφροδίτης είναι το πιο γνωστό από τα ιερά της αρχαίας ελληνίδας θεάς και τα αρχαία ερείπια του χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα π.Χ., ενώ παρέμεινε τόπος λατρείας μέχρι τον 3ο – 4ο αιώνα μ.Χ.

Υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με την ίδρυση της Παλαίπαφου. Σύμφωνα με την πρώτη, ο Αγαπήνορας, βασιλιάς της Τεγέας στην Πελοπόννησο, ίδρυσε την πόλη-βασίλειο στον δρόμο της επιστροφής του από τον Τρωϊκό Πόλεμο. Ένας δεύτερος μύθος λέει ότι ο Κινύρας, τοπικός μυθικός βασιλιάς (12ο αιώνα) ήταν ο ιδρυτής και πρώτος αρχιερέας του ιερού της Αφροδίτης.

Το μουσείο, που στεγάζεται σε μια Μεσαιωνική Αγρέπαυλη, εκθέτει πολλά ενδιαφέροντα ευρήματα από την περιοχή και παρουσιάζει το πώς η λατρεία της θεάς της γονιμότητας εξελίχθηκε σε λατρεία της Αφροδίτης.

Η περιοχή συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Η μυθική γενέτειρα της Αφροδίτης, γνωστή ως “Πέτρα του Ρωμιού”, είναι ένας ενδιαφέρον γεωλογικός σχηματισμός τεράστιων βράχων κατά μήκος μιας από τις πιο όμορφες ακτές του νησιού, στη νοτιοδυτική ακτή της Επαρχίας Πάφου.

Σύμφωνα με τον μύθο, η αρχαία ελληνίδα θεά του έρωτα και της ομορφιάς Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας στο σημείο αυτό. Ο θρύλος λέει ότι αναδύθηκε από τα κύματα κι ένα όστρακο τη συνόδευσε στη συγκεκριμένη παραλία.

Τα γιγαντιαία πετρώματα, τα οποία βρίσκονται στην ίδια θέση, συνδέονται και μ΄ έναν άλλο πιο πρόσφατο θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο ο βυζαντινός ήρωας Διγενής Ακρίτας τα έριξε εκεί για να κρατήσει μακριά τους Σαρακηνούς Άραβες (7ο – 10ο αιώνα). Το όνομα Πέτρα του Ρωμιού προέρχεται από τον ήρωα αυτόν.

Λέγεται ότι σε ορισμένες καιρικές συνθήκες τα κύματα αυξάνονται και καθώς σπάζουν σχηματίζουν μια στήλη του νερού, που διαλύεται σ΄ ένα πυλώνα του αφρού. Προσθέτοντας λίγη φαντασία, αυτό φαίνεται σαν μια στιγμιαία εφήμερη και παροδική ανθρώπινη μορφή. Άλλοι δημοφιλείς μύθοι λένε ότι εάν κανείς κολυμπήσει τρεις φορές γύρω από το βράχο θα έχει ευλογίες, συμπεριλαμβανομένης της αιώνιας νεότητας και της ομορφιάς, καλής τύχης, γονιμότητας και της αληθινής αγάπης.

Η περιοχή συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή της Αφροδίτης.

Πέτρα του Ρωμιού – Ακουστική Ξενάγηση

Το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της Παναγίας του Σίντη βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ξερού στην Πενταλιά κι είναι αφιερωμένο στην Θεοτόκο (Παναγία) του Σίντη.

Η εκκλησία έχει ένα οκταγωνικό τρούλο με τέσσερα παράθυρα και χρονολογείται στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα. Το κεντρικό κλίτος της είναι σε καλή κατάσταση και θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά κτήρια της Ενετικής Περιόδου.

Η Μονή παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 1927 και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Το 1994 η Μονή του Κύκκου ανέλαβε τη συντήρηση του Μοναστηριού, η οποία ολοκληρώθηκε το 1997, χρονιά κατά την οποία απονεμήθηκε το βραβείο Europa Nostra για τη χρήση καλών τεχνικών αποκατάστασης και διατήρησης του αρχικού χαρακτήρα του Μοναστηριού.

Εκκλησία της Παναγίας Χρυσελεούσας βρίσκεται στο χωριό Έμπα, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων βορείως της Πάφου. Αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σύμπλεγμα δύο εκκλησιών κι είναι ένα πέτρινο κτίσμα με τρία κλίτη και δύο τρούλους.

Το ανατολικό τμήμα χτίστηκε αρχικά ως ένας σταυροειδής ναός με τρούλο τον 12ο αιώνα, πιθανόν πάνω στα ερείπια μιας παλαιότερης χριστιανικής βασιλικής. Μια επέκταση έγινε προς τα δυτικά μ΄ ένα θολωτό κτίριο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου τύπου κατά τον 13ο αιώνα.

Η εκκλησία διατηρεί τις σπάνιες τοιχογραφίες του 12ου, 13ου, 15ου και 16ου αιώνα, με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες να απεικονίζει το θαύμα της αλιείας. Άλλοι εκκλησιαστικοί θησαυροί περιλαμβάνουν φορητές εικόνες του 15ου και 16ου αιώνα. Ανάμεσά τους είναι μια αξιοσημείωτη εικόνα του Ιησού Χριστού που κρατά το Ευαγγέλιο με το αριστερό του χέρι, και μια ωραία εικόνα ζωγραφισμένη σε δύο πάνελ με έξι Αποστόλους να απεικονίζονται στην κάθε μια.

Ο Aρχαιολογικός Xώρος της Παλαίπαφου βρίσκεται στο χωριό Κούκλια. Η Παλαίπαφος ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις-βασίλεια της Κύπρου και ο πρώτος κυπριακός χώρος που συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ το 1980.

Υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με την ίδρυση της Παλαίπαφου. Σύμφωνα με την πρώτη, ο Αγαπήνορας, βασιλιάς της Τεγέας στην Πελοπόννησο, ίδρυσε την πόλη-βασίλειο στον δρόμο της επιστροφής του από τον Τρωϊκό Πόλεμο. Ένας δεύτερος μύθος λέει ότι ο Κινύρας, τοπικός μυθικός βασιλιάς (12ος αιώνας) ήταν ο ιδρυτής και πρώτος αρχιερέας του ιερού της Αφροδίτης, το οποίο είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία στην περιοχή και το πιο γνωστό από τα ιερά της θεάς. Τα αρχαία ερείπια του χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα π.Χ., ενώ παρέμεινε τόπος λατρείας μέχρι και τον 3ο – 4ο αιώνα μ.Χ.

Τα άλλα σημαντικά μνημεία της Παλαίπαφου είναι: Η Οικία της Λήδας, η βορειοανατολική πύλη του οχυρωματικού περίβολου στον λόφο του Μάρκελλου, τα τείχη της πόλης, το Ανάκτορο στη θέση Χατζή Απτουλάχ, η εκκλησία της Παναγίας της Καθολικής, η Έπαυλη των Λουζινιανών, τα νεκροταφεία και το διϋλιστήριο ζαχαροκάλαμου των Λουζινιανών στην παράκτια πεδιάδα.

Το μουσείο, που στεγάζεται σε μια Μεσαιωνική Αγρέπαυλη, εκθέτει πολλά ενδιαφέροντα ευρήματα από την περιοχή και παρουσιάζει πώς η λατρεία της θεάς της γονιμότητας εξελίχθηκε σε λατρεία της Αφροδίτης, ενώ το διϋλιστήριο ζάχαρης είναι επίσης ανοιχτό για τους επισκέπτες.

Η περιοχή συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Κούκλια – Παλαίπαφος – Ακουστική Ξενάγηση 

Τα Ψηφιδωτά της Πάφου θεωρούνται από τα καλύτερα στην ανατολική Μεσόγειο και αποτελούν μέρος του Αρχαιολογικού Πάρκου της Κάτω Πάφου, ο οποίος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1980. Ανακαλύφθηκαν το 1962, όταν ένας γεωργός κατά το όργωμα του χωραφιού του έφερε στο φως ένα απ΄ αυτά.

Οι οικίες του Διόνυσου, του Θησέα, του Aιώνα και του Ορφέα είναι οι επαύλεις τεσσάρων ρωμαίων ευγενών και χρονολογούνται από τον 2ο έως τον 5ο αι. μ.Χ. Τα περίτεχνα ψηφιδωτά δάπεδά τους απεικονίζουν σκηνές από την ελληνική μυθολογία.

Το 556 τετραγωνικών μέτρων ψηφιδωτό στην Οικία του Διόνυσου είναι διακοσμημένο με μυθολογικά στοιχεία και σκηνές κυνηγιού. Υπάρχει επίσης ένα ελληνιστικό ψηφιδωτό καμωμένο από βότσαλα στην είσοδο, που απεικονίζει τη Σκύλλα, το μυθικό τέρας της θάλασσας.

Η Οικία του Θησέα πήρε την ονομασία της από το παλαιότερο ψηφιδωτό του Θησέα που απεικονίζει τον ομώνυμο αρχαίο Έλληνα ήρωα να κραδαίνει ένα ρόπαλο κατά του Μινώταυρου. Τα νεότερα ψηφιδωτά απεικονίζουν τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη, όπως και το πρώτο μπάνιο του Αχιλλέα.

Η Οικία του Ορφέα έχει ψηφιδωτά που απεικονίζουν τον Ορφέα ανάμεσα σε τέρατα, τον Ηρακλή και το Λιοντάρι της Νεμέας καθώς και μια έφιππη Αμαζόνα.

Η Οικία του Αιώνα έχει το πιο εντυπωσιακό ψηφιδωτό, το οποίο αποτελείται από πέντε σκηνές που απεικονίζουν: Τον  νεογέννητο Διόνυσο, τη Λήδα και τον Κύκνο, το διαγωνισμό ομορφιάς μεταξύ Κασσιόπης και των Νηρηίδων, τον Απόλλωνα και τον Μαρσύα, και τον θρίαμβο του Διονύσου.

Το Πάρκο περιλαμβάνει επίσης κι άλλα μνημεία από τους Προϊστορικούς Χρόνους μέχρι το Μεσαίωνα, όπως το Ασκληπιείο, το Ωδείο, την Αγορά, το Κάστρο των Σαράντα Κολώνων και τα ερείπια της Λιμενιώτισσας της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής.

Τα ψηφιδωτά συνδέονται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.