Author: Christos

Βρίσκεται στο δυτικό άκρο του λιμανιού της πόλης. Αρχικά ήταν βυζαντινό οχυρό που κτίστηκε για να προστατεύει το λιμάνι. Ξανακτίστηκε από τους Λουζινιανούς τον 13ο αιώνα, κατεδαφίστηκε από τους Ενετούς το 1570 υπό την οθωμανική απειλή και κτίστηκε ξανά από τους Οθωμανούς, αφού κατέλαβαν το νησί τον 16ο αιώνα. Σήμερα μπορεί ο επισκέπτης να δει τον Δυτικό Φράγκικο Πύργο με τις ενετικές προσθήκες όπως τον αποκατέστησαν οι Οθωμανοί το 1592, σύμφωνα και με σχετική επιγραφή πάνω από την είσοδο του κάστρου.

Το κύριο μέρος του κάστρου αποτελείται από ένα μεγάλο τετράγωνο πύργο με μια κλειστή αυλή στη μέση. Το ισόγειο αποτελείται από μια κεντρική αίθουσα με μικρά δωμάτια σε καθεμιά από τις δύο μεγάλες πλευρές του, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως φυλακές κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας. Υπάρχουν 12 επάλξεις στην οροφή που χωρούσαν αντίστοιχο αριθμό κανονιών. Οι Οθωμανοί αφαίρεσαν τα κανόνια το 1878, όταν παρέδωσαν τη διοίκηση του νησιού στους Βρετανούς, οι οποίοι χρησιμοποίησαν το κάστρο ως αποθήκη άλατος μέχρι το 1935, χρονιά κατά την οποία ανακηρύχθηκε ως αρχαίο μνημείο σύμφωνα με τον περί Αρχαιοτήτων Νόμο.

Το Μεσαιωνικό Κάστρο Πάφου – Ακουστική Ξενάγηση 

Ο οικισμός Μάα-Παλαιόκαστρο βρίσκεται κοντά στο Coral Bay Resort. Είναι η περιοχή στην οποία εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι αρχαίοι (Μυκηναίοι) Έλληνες το 1200 π.Χ., μετά  την πτώση των Μυκηναϊκών Βασιλείων στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Ως εκ τούτου, είναι μια πολύ σημαντική περιοχή για την Κύπρο, εφόσον εδώ άρχισε ο εξελληνισμός του νησιού. Η περιοχή παρέχει πολλές πληροφορίες για το τέλος της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στο νησί.

Το όνομα της περιοχής «Παλαιόκαστρο» προέρχεται από τα επιβλητικά αμυντικά τείχη που ήταν πάντα ακάλυπτα. Οι οχυρώσεις του οικισμού αποτελούνται από δύο ξεχωριστά Κυκλώπεια Τείχη. Το πρώτο τείχος προστάτευε τον οικισμό από την πλευρά της στεριάς και το δεύτερο προσέφερε προστασία από τη μεριά της θάλασσας.

Το μικρό μουσείο με την πρωτότυπη αρχιτεκτονική του είναι έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα, συντηρητή και καθηγητή Andrea Bruno. Το μουσείο παρουσιάζει τον αποικισμό της Κύπρου από τους Μυκηναίους Έλληνες.

Οι ανασκαφές στο χωριό Λέμπα, 4 χιλιόμετρα από την Πάφο, έφεραν στο φως ένα σημαντικό οικισμό της Χαλκολιθικής Εποχής (3900 – 2500 π.Χ.). Έχουν ανακατασκευαστεί αντίγραφα πέντε κατοικιών από την εποχή αυτή, χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά και μεθόδους οικοδόμησης όπως χρησιμοποιούνταν και στη Χαλκολιθική Εποχή.

Ο χώρος συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Το οθωμανικό χαμάμ (λουτρά) βρίσκεται κοντά στην παλιά αγορά της Πάφου κι είναι ένα πέτρινο θολωτό κτίριο με τρεις χώρους: χώρος υποδοχής, μια ενδιάμεση περιοχή και τα κύρια λουτρά. Πιστεύεται ότι είναι των Μεσαιωνικών Χρόνων παρά τον οθωμανικό σχεδιασμό του και λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του 1950. Η αποκατάσταση του ολοκληρώθηκε το 2015.

Το φυσικό σπήλαιο των Λουτρών της Αφροδίτης και ο Βοτανικός Κήπος των Λουτρών, βρίσκονται μετά το ψαροχώρι Λατσί προς την άκρη της Χερσονήσου του Ακάμα.

Το σπήλαιο σκιάζεται από μια παλιά συκιά και βρίσκεται μέσα σ΄ ένα καταπράσινο τοπίο. Σύμφωνα με τον μύθο η αρχαία ελληνίδα θεά Αφροδίτη έκανε το μπάνιο της στα νερά του σπηλαίου. Επίσης σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αφροδίτη συνάντησε τον εραστή της Άδωνη στην περιοχή αυτή, όταν αυτός σταμάτησε για να πιει νερό ενώ κυνηγούσε. Ο Άδωνης την ερωτεύτηκε μόλις ήπιε το νερό από το σπήλαιο.

Η περιοχή συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Λουτρά της Αφροδίτης – Ακουστική Ξενάγηση

Το Αρχαιολογικό Πάρκο της Κάτω Πάφου αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Κύπρου κι έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 1980.

Ο Νικοκλής, ο τελευταίος βασιλιάς της Παλαιπάφου, μετέφερε την πόλη από την προηγούμενη τοποθεσία της, στη σημερινή της θέση κοντά στο λιμάνι στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ . Μεταξύ του 2ου αιώνα π.Χ. και 4ου αιώνα μ.Χ., η Πάφος ήταν η πρωτεύουσα της Κύπρου.

Το Αρχαιολογικό Πάρκο περιλαμβάνει χώρους και μνημεία από τον 4ον αιώνα π.Χ. μέχρι και το Μεσαίωνα, ενώ τα περισσότερα ερείπια χρονολογούνται στην Ρωμαϊκή Περίοδο. Τα περίτεχνα ψηφιδωτά δάπεδα των τεσσάρων ρωμαϊκών επαύλεων (τις οικίες του Διόνυσου, του Θησέα, του Αιώνα και του Ορφέα) αποτελούν το εντυπωσιακό επίκεντρο των ευρημάτων και απεικονίζουν σκηνές από την ελληνική μυθολογία. Το συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης άλλα σημαντικά μνημεία, όπως το Ασκληπιείο, το Ωδείο, την Αγορά, τα ερείπια του Κάστρου με τις Σαράντα Κολώνες, τα ερείπια της Λιμενιώτισσας (μιας Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής) και τους Τάφους των Βασιλέων.

Αρχαιολογικό Πάρκο Πάφου – Ακουστική Ξενάγηση 

Το Μοναστήρι του Αγίου Νεοφύτου βρίσκεται περίπου 9 χιλιόμετρα βόρεια της Πάφου. Ιδρύθηκε από τον Κύπριο ερημίτη και συγγραφέα Νεόφυτο κατά το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, σε μια απομονωμένη τοποθεσία στην κορυφή της γραφικής κοιλάδας.

Ο ερημίτης σκάλισε μόνος του μια σπηλιά στο βουνό, η οποία ονομάζεται «Εγκλείστρα» και η οποία καλύπτεται με μερικά από τα ωραιότερα δείγματα βυζαντινών τοιχογραφιών, που χρονολογούνται από τον 12ο έως τον 15ο αιώνα. Το Μοναστήρι διαθέτει ένα αξιόλογο εκκλησιαστικό μουσείο και η νεότερη εκκλησία του περιέχει επίσης μερικές από τις καλύτερες μετα-Βυζαντινές εικόνες που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα.

Η Ιερή Μονή του Αγίου Νεοφύτου του Έγκλειστου – Ακουστική Ξενάγηση 

Η Εκκλησία της Αγία Σολομωνής βρίσκεται στην Κάτω Πάφο και είναι ένα παρεκκλήσι, που αποτελεί μέρος του μικρού υπόγειου συγκροτήματος θαλαμοειδών τάφων της Ελληνιστικής Περιόδου. Κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους η περιοχή ήταν ένα δημοφιλές προσκύνημα και ονομαζόταν επίσης «Το Εκκλησάκι των Επτά Παίδων», ή «Επτά Μακκαβαίων».

Η Αγία Σολομωνή ήταν από τις πρώτες στην Κύπρο που είχε απορρίψει την ειδωλολατρία και αγκάλιασε τον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με την παράδοση, η Σολομωνή κατέφυγε στη σπηλιά για να αποφύγει τις διώξεις των Ρωμαίων, αλλά οι διώκτες της έκτισαν την είσοδο, καταδικάζοντας την σε ένα αργό και σκληρό θάνατο. Ωστόσο, όταν η σπηλιά άνοιξε 200 χρόνια αργότερα, η Αγία βγήκε ζωντανή.

Η περιοχή αποτελείται από μια υπαίθρια αυλή, που περιβάλλεται από πέντε θαλάμους λαξευμένους στον βράχο, ένας από τους οποίους έχει και πηγή. Το δυτικό τμήμα έχει μια αψίδα στο δυτικό τοίχο και υπολείμματα από χριστιανικές τοιχογραφίες του 12ου αιώνα. Τα ονόματα των Σταυροφόρων του 13ου αιώνα είναι ανάμεσα στα γκράφιτι γραμμένα σε γύψο.

Πάνω από τις κατακόμβες βρίσκεται ένα ιερό δέντρο, του οποίου τα κλαδιά κοσμούνται με πολύχρωμα κουρέλια και κομμάτια της ένδυσης, τα οποία τοποθετούν οι πιστοί στην Αγία. Πιστεύεται ότι το δέντρο έχει θεραπευτικές δυνάμεις.

Αυτή η ενδιαφέρουσα βυζαντινή εκκλησία του 9ου αιώνα βρίσκεται στο χωριό Γεροσκήπου. Έχει πέντε τρούλους κι είναι μια τρίκλιτη, καμαροσκέπαστη βασιλική, γεγονός που την καθιστά μία από τις δύο εκκλησίες αυτού του είδους που υπάρχουν σ΄ ολόκληρο το νησί. Αποτελεί ένα σημαντικό δείγμα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής.

Οι όμορφες εσωτερικές τοιχογραφίες χρονολογούνται σε διάφορες περιόδους, από τον 8^ο μέχρι και τον 15^ο αιώνα. Ένας μονόχρωμος κοκκινωπός σταυρός ζωγραφισμένος απευθείας στην πέτρα, είναι προγενέστερου τύπου και αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης του ναού. Αυτό το είδος του σταυρού τοποθετείται χρονολογικά στην παλαιοχριστιανική περίοδο μέχρι και τον 8ο – 9ο αιώνα.

Εκτός από τις τοιχογραφίες της η εκκλησία έχει και μια σημαντική, διπλής όψης εικόνα, που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Στην μια πλευρά εικονίζεται η Παναγία και στην άλλη η σκηνή της Σταύρωσης.

Σύμφωνα με την παράδοση, το όνομα Γεροσκήπου (“ιερός κήπος») προέρχεται από τους ιερούς κήπους της θεάς Αφροδίτης, που βρίσκονταν στα νότια του χωριού προς τη θάλασσα, στο σημείο όπου οι αρχαίοι προσκυνητές άρχιζαν το ταξίδι τους προς το Ιερό της Παλαίπαφου (παλιά Πάφος). Συνεπώς, η εκκλησία μπορεί να στέκεται πάνω στα ερείπια ενός αρχαίου ναού αφιερωμένου στην Αφροδίτη, αν και θα μπορούσε επίσης να βρίσκεται πάνω στα ερείπια άλλης εκκλησίας που ήταν αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό. Σήμερα, είναι αφιερωμένη στη μάρτυρα του Χριστιανισμού, την Αγία Παρασκευή.