Author: Christos

Η Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού βρίσκεται νοτιοδυτικά του χωριού Ανώγυρα κι είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια μιας Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής, κατά τα τέλη του 15ου αιώνα.

Το Μοναστήρι είναι ένα περίπλοκο αρχιτεκτονικό συγκρότημα. Ο καμαροσκέπαστος ναός με το μονό κλίτος και τον τρούλο είναι διακοσμημένος με τοιχογραφίες της Παλαιολόγειας Τεχνοτροπίας που, παρά την έντονη τους φθορά, παραμένουν εξαιρετικά δείγματα της Παλαιολόγειας Ζωγραφικής στην Κύπρο.

Το ίδιο το χωριό βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ Λεμεσού και Πάφου, 400 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, και διατηρεί τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και τα τοπικά έθιμα. Είναι περιτριγυρισμένο από περιβόλια με χαρουπιές, που αποτελούν τον «μαύρο χρυσό» του νησιού. Στο χωριό φτιάχνεται το παραδοσιακό γλυκό «παστέλι», το οποίο είναι ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του χωριού.

Το Κούριο ήταν μια σημαντική πόλη-βασίλειο κατά την αρχαιότητα και βρίσκεται σε μια από τις πιο εντυπωσιακές αρχαιολογικές περιοχές της Κύπρου.

Το Στάδιο του Κουρίου βρίσκεται 20 χιλιόμετρα δυτικά της Λεμεσού, στον δρόμο προς την Πάφο και είναι το μόνο αρχαίο στάδιο σε ολόκληρη την Κύπρο. Χρονολογείται από τον 2ο αιώνα και το γήπεδο είχε χωρητικότητα 6.000 θεατών. Κατά την αρχαιότητα στο στάδιο πραγματοποιούνταν αγώνες πεντάθλου.

Η είσοδος στο χώρο είναι δωρεάν.

Αρχαιολογικός Χώρος Κουρίου – Ακουστική Ξενάγηση 

Το Τζαμί Κεπίρ βρίσκεται στην παλιά τουρκική συνοικία και κτίστηκε τον 16ο αιώνα. Βρίσκεται σε λειτουργία ακόμη και σήμερα, καθιστώντας το ένα από τα πιο σημαντικά μέρη λατρείας για τους Μουσουλμάνους της Λεμεσού.

Πρόσφατες ανασκαφές στα ανατολικά του τζαμιού αποκάλυψαν επίσης τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα του καθεδρικού ναού του 10ου αιώνα της Αγίας Αικατερίνης.

Η Εκκλησία Αγίας Νάπας βρίσκεται στην οδό Αγίου Ανδρέου και χτίστηκε στα τέλη του 19ου – αρχές του 20ου αιώνα, πάνω στα ερείπια μιας παλαιότερης και μικρότερης βυζαντινής εκκλησίας.

Σύμφωνα με την παράδοση, η εκκλησία πήρε το όνομά της από μια εικόνα της Παναγίας, που βρέθηκε σε μια ρεματιά («Νάπα» στα λατινικά), και ως εκ τούτου είναι αφιερωμένη σ΄ αυτή. Άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι η εκκλησία οφείλει το όνομά της στο ναό που κτίστηκε κατά την Περίοδο της Φραγκοκρατίας και ήταν αφιερωμένος στο Άγιο Μανδήλιο της Αγίας Βερενίκης, που ήταν γνωστός ως ‘Saint Nape’.

Η σημερινή εκκλησία, η οποία ολοκληρώθηκε το 1906, είναι τρίκλιτη, με μαρμάρινο τέμπλο και τοιχογραφίες κυρίως στην οροφή, ενώ περιλαμβάνει και μια ασημένια εικόνα της Αγίας Νάπας.

Η Εκκλησία της Αγίας Αναστασίας είναι ένα συγκρότημα δύο εκκλησιών με τρούλο, που βρίσκονται στα Πολεμίδια. Η παλαιότερη εκκλησία, πιθανώς του 12ου αιώνα, είναι στην ανατολική πλευρά κι είναι ένας σταυροειδής ναός με τρούλο. Η δεύτερη εκκλησία, στη δυτική πλευρά, προστέθηκε τον 14ο αιώνα και χτίστηκε στο ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ. Οι τοιχογραφίες που σώζονται, χρονολογούνται από τον 14ο, 15ο και 17ο αιώνα.

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου βρίσκεται 20 χιλιόμετρα ανατολικά της Λεμεσού στο δρόμο προς τη Λευκωσία. Ιδρύθηκε αρχικά τον 12ο αιώνα και τώρα λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι. Εκτός από την εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, οι μοναχές περνούν τον χρόνο τους με την αγιογραφία, την καλλιέργεια λουλουδιών και βοτάνων, καθώς και την παραγωγή μελιού.

Κατά την αρχαιότητα το Κούριο ήταν μια σημαντική πόλη-βασίλειο και βρίσκεται σε μια από τις πιο εντυπωσιακές αρχαιολογικές περιοχές της Κύπρου. Το θέατρο, που βρίσκεται στο νότιο άκρο του απότομου λόφου στον οποίο ήταν χτισμένη η πόλη, είναι μεγάλης σημασίας.

Το θέατρο κατασκευάστηκε στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ., αλλά πήρε τις σημερινές του διαστάσεις κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα μ.Χ. Αποτελείται από μια ημικυκλική ορχήστρα που περιβάλλεται από καθίσματα του κοίλου (υπόγεια κύτταρα) και ήταν κλειστό στα νότια από το κτίριο των «scenae frons», δηλαδή την πρόσοψη, που πρέπει να έφτανε στο ύψος του κοίλου, αν και σήμερα μόνο τα θεμέλια της διατηρούνται.

Εκατέρωθεν της σκηνής υπήρχαν δύο θολωτές πάροδοι (διάδρομοι), απ΄ όπου το κοινό εισερχόταν στο θέατρο. Το θέατρο μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι και 3.500 θεατές.

Στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. έγιναν τροποποιήσεις και το θέατρο μετατράπηκε σε αρένα που χρησιμοποιείτο για αγώνες με άγρια ​​ζώα. Στο τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ. τα θεάματα στην αρένα μειώθηκαν και το θέατρο ανέκτησε τον αρχικό του σκοπό.

Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 1933, που διενεργήθηκαν από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ενώ πολλές άλλες από Αρχαιολογικές Αποστολές άλλων Πανεπιστημίων – καθώς και το Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου – συνέχισαν τις ανασκαφές.

Σήμερα το θέατρο αποτελεί τη σκηνή όπου διαδραματίζονται πολλές πολιτισμικές δραστηριότητες και θεατρικές παραστάσεις, ειδικά κατά την καλοκαιρινή περίοδο.

Αρχαιολογικός Χώρος Κουρίου – Ακουστική Ξενάγηση 

Ο Απόλλων Υλάτης, ο Θεός δηλαδή του Δάσους, ήταν ο προστάτης του Κουρίου και πιστεύεται ότι λατρευόταν στην περιοχή από τον 8ο αιώνα π.Χ. – τον 4ο αιώνα μ.Χ. Το Ιερό του θεού ήταν ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο και υπέστη πολλές επεκτάσεις και μετατροπές σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους.

Αρχικά, η περιοχή αποτελείτο από ένα ναό (ίχνη του οποίου σώζονται στα θεμέλια του υφιστάμενου ναού), ένα κυκλικό μνημείο, έναν επίσημο αρχαϊκό βωμό κι ένα αστυνομικό τμήμα της τότε εποχής. Κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο η περιοχή επεκτάθηκε με την προσθήκη των κτιρίων στα νότια και βόρεια, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιούνταν για την παρουσίαση των αναθημάτων ή για τη διαμονή των επισκεπτών. Πήλινα ειδώλια και αγγεία που είχαν συσσωρευτεί στο ναό από τον 5ο αιώνα π.Χ. έως τη Ρωμαϊκή Περίοδο, θάφτηκαν στον ειδικό λάκκο για τα τάματα.

Η πλειονότητα των μνημείων, όπως μπορεί να δει κανείς σήμερα, ανήκουν στην αποκατάσταση που έγινε στο ναό κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. και αποτελούνται από το ναό του Απόλλωνα (ο οποίος έχει αποκατασταθεί εν μέρει), τις αίθουσες των προσκυνητών, την «παλαίστρα» (όπου οι αθλητές ασκούνται και έπαιζαν παιχνίδια), ένα συγκρότημα λουτρών και τον ιερό περίβολο.

Η εκκλησία χτίστηκε το 1879 από τον καλόγερο και αρχιτέκτονα Francesco da Friar Monghidoro από την Μπολόνια και ακολουθεί το αρχιτεκτονικό ύφος παρόμοιων κτιρίων της περιόδου αυτής σ΄ όλη την Ευρώπη. Ο Monghidoro χρησιμοποίησε την τεχνοτροπία του Μπαρόκ για το εσωτερικό της εκκλησίας, ενώ επέλεξε ένα εκλεκτικό σχέδιο στην εξωτερική πρόσοψη. Οι τοίχοι στην αψίδα και ο θόλος του ναού είναι διακοσμημένα με Νεο-Βυζαντινές τοιχογραφίες, οι οποίες ξαναβάφτηκαν κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης που έγινε το 1979.