Author: Christos

Η μικρή βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Αμασγού βρίσκεται στην κοιλάδα του Κούρη και είναι αφιερωμένη στην Θεοτόκο.

Η εκκλησία έχει μόνο ένα διάδρομο κι είναι καμαροσκέπαστη με μια δεύτερη ξύλινη στέγη με κεραμίδια σε σχήμα γάντζου. Ο αρχικός ναός χτίστηκε τον 12ο αιώνα και είναι διακοσμημένος με εξαιρετικές τοιχογραφίες του 12ου, 13ου και 16ου αιώνα. Όλα τα κτίρια γύρω από το Μοναστήρι, με εξαίρεση τη δυτική πτέρυγα, είναι μεταγενέστερης ημερομηνίας και χτίστηκαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των μοναχών που εγκαταστάθηκαν πρόσφατα εκεί.

Το Μεσαιωνικό Κάστρο Λεμεσού βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης, ακριβώς πάνω από το παλιό λιμάνι. Σύμφωνα με την παράδοση, στο Κάστρο αυτό ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος παντρεύτηκε τη Βερεγγάρια της Ναβάρρας κι επίσης την έστεψε Βασίλισσα της Αγγλίας το 1191. Τα οχυρωματικά τείχη παρουσιάζουν μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον και υπάρχουν απόψεις ότι αποτελούν κομμάτια ενός πολύ μεγαλύτερου κάστρου.

Δεν είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία κατασκευής του κάστρου, αλλά σύμφωνα με τον Etienne de Lusignan, χτίστηκε το 1193 από τον ιδρυτή της δυναστείας των Λουζινιανών, Γκυ ντε Λουζινιάν. Εντούτοις, η πρώτη επίσημη αναφορά στο κάστρο χρονολογείται από το 1228, κατά τη διάρκεια της ανάμιξης του Frederic II της Γερμανίας στις υποθέσεις της Κύπρου.

Ανά τους αιώνες το κάστρο δέχτηκε επιθέσεις διαφόρων εισβολέων, αλλά έπαθε μεγαλύτερες ζημιές στους σεισμούς του 1567 και του 1568. Τέλος, το 1590 οι Οθωμανοί ξανάχτισαν το κάστρο στην υφιστάμενη μορφή του. Το αρχικό κάστρο ήταν μεγαλύτερο από το μεταγενέστερο, στο οποίο ενσωματώθηκαν κάποια κομμάτια από το παλαιότερο κτίριο, όπως οι δύο μακρόστενες αίθουσες του ισογείου. Κάτω από την ανατολική αίθουσα υπάρχει ένα υπόγειο με κελιά, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή μέχρι το 1950. Σήμερα, το Kάστρο στεγάζει το Μεσαιωνικό Μουσείο της Κύπρου.

Το Κούριο ήταν μια σημαντική πόλη-βασίλειο κατά την αρχαιότητα και βρίσκεται σε μια από τις πιο εντυπωσιακές αρχαιολογικές τοποθεσίες στην Κύπρο. Καλοδιατηρημένα ψηφιδωτά διακοσμούν τα δάπεδα των μεγαλόπρεπων επαύλεων του.

Τα Λουτρά και η Οικία του Ευστόλιου:

Η οικία του Ευστόλιου βρίσκεται ανατολικά του Θεάτρου και χρονολογείται πιθανότατα από τις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Πήρε το όνομά του από μια επιγραφή που αναφέρει τον Ευστόλιο ως τον αρχιτέκτονα του σπιτιού. Ένα ψηφιδωτό με μια επιγραφή που καλωσορίζει τον κόσμο κοσμεί τον προθάλαμο της εισόδου, ενώ υπάρχουν ψηφιδωτές διακοσμήσεις σε τρεις από τις στοές και στο σύμπλεγμα των λουτρών στα βόρεια.

Το σπίτι πιστεύεται ότι είχε κατασκευαστεί αρχικά ως κατοικία και πιθανότατα ν΄ άνοιξε για το κοινό μετά την κατασκευή των λουτρών και την προσθήκη των ψηφιδωτών δαπέδων.

Η Οικία των Μονομάχων:

Μια από τις πιο αξιοσημείωτες επαύλεις που χρονολογούνται από το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ., είναι το Σπίτι των Μονομάχων. Πήρε το όνομά του από μια σειρά ψηφιδωτών κοντά στο κεντρικό προαύλιο, όπου αναπαριστώνται μονομαχίες.

Το κεντρικό τμήμα του σπιτιού ήταν ένα αίθριο. Η είσοδος γινόταν από μια σκάλα στη βορειοανατολική γωνία που οδηγούσε σ΄ ένα άλλο μικρότερο αίθριο, το οποίο συνδεόταν με το κεντρικό μέσω ενός διαδρόμου. Το νότιο τμήμα του κτιρίου καταστράφηκε, πιθανότατα από σεισμούς, τον 4ο αιώνα μ.Χ.. Στα ανατολικά του διαδρόμου είναι ένα τυπικό συγκρότημα λουτρών.

Η Οικία του Αχιλλέα:

Η Οικία του Αχιλλέα, αποτελείται από μια ανοικτή αυλή με δωμάτια στις δύο πλευρές της και μια στοά. Χρονολογείται από τον 4ο αιώνα μ.Χ. και πήρε το όνομά της από το ψηφιδωτό του θρυλικού Έλληνα ήρωα. Η κατοικία πολύ πιθανόν να χρησιμοποιείτο για τη φιλοξενία επίσημων προσκεκλημένων, ενώ το σπίτι διαθέτει και πολλά ψηφιδωτά δάπεδα.

Αρχαιολογικός Χώρος Κουρίου – Ακουστική Ξενάγηση 

Τα αρχαιολογικά ευρήματα του Κουρίου, το οποίο ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις-βασίλεια του νησιού κατά την αρχαιότητα, είναι από τα πιο εντυπωσιακά του νησιού και η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πολλά σημαντικά ευρήματα, τα οποία μπορεί ο επισκέπτης να δει στον χώρο.

Η πόλη-βασίλειο χτίστηκε πάνω στους λόφους της περιοχής, ατενίζοντας και ελέγχοντας μ΄ αυτό τον τρόπο την εύφορη κοιλάδα του ποταμού Κούρη. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα το Κούριο συνδέθηκε με τον ελληνικό μύθο του Άργους της Πελοποννήσου, όπου οι κάτοικοί του πίστευαν ότι ήταν απόγονοι των μεταναστών που έφτασαν στην Κύπρο από το Άργος. Η κάποτε ακμάζουσα πόλη-βασίλειο καταστράφηκε μετά από το μεγάλο σεισμό του 365 μ.Χ.

Το υπέροχο Ελληνορωμαϊκό θέατρο, το οποίο αποτελεί το επίκεντρο του αρχαιολογικού χώρου, χτίστηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και επεκτάθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Το θέατρο έχει αποκατασταθεί και τώρα χρησιμοποιείται για μουσικές υπαίθριες θεατρικές παραστάσεις, κυρίως κατά τους θερινούς μήνες, καθιστώντας το έναν από τους πιο δημοφιλείς χώρους για τη φιλοξενία πολιτιστικών εκδηλώσεων υψηλού επιπέδου και κύρους.

Ανατολικά του θεάτρου βρίσκονται τα ερείπια της επιφανούς Οικίας του Ευστόλιου, η οποία ήταν αρχικά μια ιδιωτική έπαυλη που μετατράπηκε σε δημόσιο κέντρο αναψυχής κατά την Παλαιοχριστιανική Περίοδο.

Η έπαυλη ήταν μέτρια σε μέγεθος, αλλά καλά εξοπλισμένη και πλούσια διακοσμημένη. Αποτελείται από ψηφιδωτά δάπεδα του 5ου αιώνα στην κεντρική αίθουσα κι ένα συγκρότημα λουτρών, που βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο και ήταν προσβάσιμο από τη βόρεια πλευρά του κτιρίου. Η δομή της οροφής επιτρέπει στους επισκέπτες να απολαύσουν την περιοχή όλο τον χρόνο και να εξερευνήσουν τα ερείπια της οικίας.

Τα λουτρά αρχικά άνοιγαν από την κεντρική αίθουσα προς τα βόρεια και ανατολικά, όπου υπήρχαν τα κρύα λουτρά (frigidarium). Πριν από κάθε λουτρό βρίσκεται ένα ρηχό ποδόλουτρο, ενώ στα δυτικά βρίσκονται τα ερείπια των υπόκαυστων, τα οποία θέρμαιναν το δωμάτιο που βρισκόταν στη μέση (tepidarium), καθώς και το ζεστό δωμάτιο (caldarium). Στο τελευταίο δωμάτιο βρίσκονται ενσωματωμένες δεξαμενές για ζεστά μπάνια, οι οποίες υπάρχουν μέχρι και σήμερα όπως και οι θάλαμοι θέρμανσης, όπου ο θερμός αέρας μεταφερόταν μέσω των υπόκαυστων, ταξιδεύοντας μέσα από ειδικά κομμένους καπνοδόχους, μέσα από τους τοίχους και κάτω από τα πλακάκια του δαπέδου, που είναι κατασκευασμένα από τερακότα.

Μαζί με την Οικία του Ευστόλιου, υπάρχουν κι άλλα εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα στην «Οικία του Αχιλλέα» και την «Οικία των Μονομάχων», με τις επαύλεις να έχουν πάρει το όνομά τους από τις σκηνές που απεικονίζονται στα ψηφιδωτά.

Τα ερείπια της Ρωμαϊκής Αγοράς είναι επίσης ορατά στο χώρο. Η δομή χρονολογείται από τις αρχές του 3ου αιώνα, με προσθήκες που έγιναν αργότερα κατά την Παλαιοχριστιανική Περίοδο. Η Ρωμαϊκή Αγορά είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου δημόσιου κτιρίου, το οποίο χρησιμοποιείτο από το τέλος του 4ου αιώνα μέχρι το τέλος της Ελληνιστικής Περιόδου.

Η Αγορά της πόλης περιβάλλεται από στοές με μαρμάρινες κολόνες και στις δύο πλευρές, ενώ στην βορειοδυτική πλευρά της βρίσκονται τα εντυπωσιακό δημόσια λουτρά και ένας μικρός ναός, το Νυμφαίο, αφιερωμένο στις νύμφες των νερών.

Μια Παλαιοχριστιανική Βασιλική βρίσκεται επίσης στο χώρο και χρονολογείται από τον 5ο αιώνα, με ξεχωριστό βαπτιστήριο στην εξωτερική βόρεια πλευρά.

Το Στάδιο του Κουρίου βρίσκεται 1 χιλιόμετρο δυτικά, στην δεξιά πλευρά του δρόμου προς την Πάφο.

Αρχαιολογικός Χώρος Κουρίου – Ακουστική Ξενάγηση 

Το Μεσαιωνικό Κάστρο στο Κολόσσι είχε χρησιμεύσει ως ένα εξαιρετικό δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Χτίστηκε αρχικά τον 13ο αιώνα και ξαναχτίστηκε στη σημερινή του μορφή τον 15ο αιώνα.

Μετά την πτώση της Άκρας το 1291, υπηρέτησε ως το αρχηγείο των Ιπποτών του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και τον 14ο αιώνα ήρθε κάτω από την κυριαρχία των Ναϊτών Ιπποτών. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Κύπρο οι Ιππότες παρήγαγαν ένα γλυκό κρασί, το οποίο έγινε γνωστό ως «vin de Commanderie». Σήμερα το κρασί κουμανταρία είναι ένα από τα παραδοσιακά κρασιά του νησιού κι ένα από τα παλαιότερα ονόματα κρασιών στον κόσμο, διατηρώντας το ίδιο όνομα για οκτώ αιώνες.

Δίπλα στο κάστρο βρίσκονται τα ερείπια ενός μύλου του 14ου αιώνα όπου παρήγαγαν ζάχαρη.

Η Αμαθούντα ήταν μια από τις σημαντικότερες αρχαίες πόλεις-βασίλεια της Κύπρου, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ο ήρωας Θησέας άφησε την εγκυμονούσα Αριάδνη για να την φροντίσουν οι ντόπιες γυναίκες. Ήταν επίσης ένας σημαντικός τόπος λατρείας της θεάς Αφροδίτης-Αστάρτης.

Το Λιμάνι της Αμαθούντας κατασκευάστηκε κατά την Ελληνιστική Περίοδο από τον Δημήτριο Πολιορκητή και αποτελούνταν από δύο μέρη: το εξωτερικό και το εσωτερικό λιμάνι.

Το εξωτερικό λιμάνι είχε εμβαδόν περίπου 100 μέτρα επί 180 μέτρα και οριοθετείτο από προβλήτες στα ανατολικά και έναν κυματοθραύστη στο νότο. Η πρόσβαση γινόταν μέσα από ένα άνοιγμα στην ανατολική προβλήτα. Το λιμάνι είχε μικρή διάρκεια ζωής, καθώς σύντομα η στάθμη της θάλασσας στο σημείο αυτό έπεσε.

Το εσωτερικό λιμάνι βρισκόταν πίσω από το εξωτερικό λιμάνι, όπου οι ναυτικοί προσάραζαν και αγκυροβολούσαν τα πλοία τους, προκειμένου να τα προστατεύσουν από τις κακές καιρικές συνθήκες. Εγκαταλείφθηκε αρκετά νωρίς λόγω του ότι ο προλιμένας καταστράφηκε.

Μέχρι και τον 3ο αιώνα π.Χ. το λιμάνι χρησιμοποιήτο μόνο από τους ψαράδες, καθώς από τον 1ο αιώνα μ.Χ. κι έπειτα στέγνωσε εντελώς. Σήμερα βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλά είναι εύκολα ορατό.

Η Αμαθούντα ήταν μια από τις σημαντικότερες αρχαίες πόλεις-βασίλεια της Κύπρου, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ο ήρωας Θησέας άφησε την εγκυμονούσα Αριάδνη για να την φροντίσουν οι ντόπιες γυναίκες. Ήταν επίσης ένας σημαντικός τόπος λατρείας της θεάς Αφροδίτης-Αστάρτης.

Υπάρχουν διάφορα και πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Αγοράς, των Δημόσιων Λουτρών, του Ναού της Αφροδίτης, Παλαιοχριστιανικών Βασιλικών και αρκετών τάφων.

Η Αγορά βρίσκεται στην κάτω πόλη. Στην αρχαιότητα ήταν το παραδοσιακό κομβικό σημείο για τις εμπορικές και πολιτικές δραστηριότητες. Τα γύρω κτίρια διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο στην καθημερινή ζωή της πόλης. Κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο η Αγορά ήταν οργανωμένη γύρω από ένα μεγάλο πλακόστρωτο δικαστήριο. Τρεις στοές καταλαμβάνουν τις άλλες τρεις πλευρές. Η στοά δυτικά άνοιγε προς το δικαστήριο μέσω 13 δωρικών κιόνων και κατέληγε στην βόρεια άκρη της σ΄ ένα συντριβάνι (ή αλλιώς Νυμφαίο), το οποίο αργότερα μετατράπηκε σε στέρνα. Υπήρχαν κτίρια και πίσω από τη βόρεια στοά, τα οποία είναι πολύ κατεστραμμένα και φαίνεται να είχαν αποτελέσει τα πιο σημαντικά διοικητικά ή θρησκευτικά κτίρια της περιοχής.

Η περιοχή νότια της Αγοράς περιλαμβάνει ένα δημόσιο λουτρό (βαλανείον), το οποίο αποτελείται από ένα κλειστό κυκλικό χώρο και παραρτήματα. Το λουτρό μαζί με ένα τμήμα της δυτικής στοάς της Αγοράς κατασκευάστηκαν κατά την Ελληνιστική Περίοδο και αποτελούν τις πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή.

Επίσης στον χώρο βρίσκεται και ο Ναός της Αφροδίτης, στην κορυφή ενός λόφου στην Ακρόπολη της Αμαθούντας. Αναθήματα που χρονολογούνται στα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ.  αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ιερού στην περιοχή. Ανά τους αιώνες ο Ναός της Αφροδίτης ήταν ένας κλειστός ιερός χώρος για τελετές και τάματα γύρω από τον βωμό. Ίσως υπήρξαν και άλλα κτίρια στην περιοχή, αλλά η λατρεία της θεάς δεν λάμβανε χώρα μέσα σε ένα συγκεκριμένο κτίριο.

Στον ίδιο χώρο βρίσκονταν επίσης και δύο τεράστιοι πέτρινοι κρατήρες (μεγάλα μονολιθικά δοχεία), τα οποία πιστεύεται ότι προέρχονται από τα τέλη της Αρχαϊκής Περιόδου. Ένας εξ αυτών μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι στα μέσα του 19ου αιώνα και σήμερα έχει αντικατασταθεί από ένα σύγχρονο αντίγραφο.

Πιστεύεται επίσης ότι υπήρχαν δύο ακόμη ναοί στο χώρο της Ακρόπολης της Αμαθούντας, ένας αφιερωμένος στον Άδωνη και ο άλλος στον Ηρακλή.

Τα διάφορα ευρήματα προέρχονται από διάφορους τάφους και χρονολογούνται από την Αρχαϊκή μέχρι και τη Ρωμαϊκή και Χριστιανική Περίοδο. Βρέθηκαν στην Ακρόπολη και το κάτω τμήμα της πόλης, καθώς και σε πέντε παλαιοχριστιανικές βασιλικές.

Ο χώρος συνδέεται με την Πολιτιστική Διαδρομή Αφροδίτη.

Η Μονή βρίσκεται στο Ακρωτήρι Γάτα, 15 χιλιόμετρα δυτικά της Λεμεσού και νότιο-ανατολικά της Αλυκής του Ακρωτηρίου. Το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου των Γάτων είναι ίσως το αρχαιότερο μοναστήρι στην Κύπρο. Το παρεκκλήσι του Μοναστηριού χρονολογείται από τον 14ο αιώνα, ενώ εγκαταλείφθηκε τον 16ο αιώνα. Το Μοναστήρι αποκαταστάθηκε από Ορθόδοξες καλόγριες το 1983.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε από την Αγία Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία άφησε ένα κομμάτι ξύλο από τον Τίμιο Σταυρό στο χώρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Κύπρος αντιμετώπισε μια σοβαρή και μεγάλη ξηρασία, αναγκάζοντας πολλούς ανθρώπους να φύγουν από το ακρωτήρι, αφού η περιοχή μολύνθηκε από φίδια.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος έστειλε τον κυβερνήτη Καλόκαιρο στην Κύπρο για να απελευθερώσει χιλιάδες γάτες και να απαλλαγεί η περιοχή από τα φίδια. Ως εκ τούτου, το ακρωτήρι σώθηκε κι έγινε γνωστό ως Κάβο Γάτα.

Ενώ η Μονή τώρα διαθέτει ένα μικρό αριθμό καλογριών, υπάρχουν πολλές γάτες, οι οποίες λέγεται ότι είναι οι απόγονοι εκείνων που απάλλαξαν την περιοχή από τα φίδια.

*H εκκλησία της Μονής είναι κλειστή προσωρινά λόγω εργασιών που διεξάγονται από το τμήμα αρχαιοτήτων σε συνεργασία με τν Μητρόπολη Λεμεσού.  Οι υπόλοιποι χώροι της Μονής είναι ανοικτοί για επίσκεψη.

Ο παλιός Χαρουπόμυλος χτίστηκε το 1900, σε μια εποχή που τα χαρούπια ήταν ένα σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν του νησιού και χρησιμοποιούνταν για να την παραγωγή μιας μεγάλης ποικιλίας προϊόντων, όπως πλάκες για φωτογραφικά φιλμ, φάρμακα, γλυκά και σοκολάτες.

Ο Χαρουπόμυλος χωρίζεται σ΄ ένα συγκρότημα από δύο διακριτές περιοχές. Η πρώτη περιοχή αποτελείται από τον ανακαινισμένο Χαρουπόμυλο, όπου τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνταν στην επεξεργασία των χαρουπιών διατηρούνται και παρουσιάζονται στο κοινό και η δεύτερη περιοχή στεγάζει το Κέντρο Ευαγόρα Λανίτη, ένα χώρο τεχνών και έκθεσης.