Author: Christos

Το Μουσείο του σκαρπάρη Χρίστου Χρυσάνθου βρίσκεται στο ορεινό χωριό Σπήλια και ιδρύθηκε το 2007 από τον Ανδρέα Χρυσάνθου προς τιμήν του πατέρα του Χρίστου, ο οποίος έζησε μέχρι και την ώριμη ηλικία των 101 κι ανάμεσα στα πολλά του ταλέντα ήταν και το επάγγελμα του τσαγκάρη.

Τα εκθέματα περιλαμβάνουν τον πάγκο του τσαγκάρη – που κατασκευάστηκε το 1920 – μ΄ όλα τα συναφή εργαλεία για τη βιομηχανία υποδημάτων, μαζί με τις μηχανές Singer που χρησιμοποιούσε ο τεχνίτης και το λογιστικό βιβλίο πωλήσεων που διατηρούσε και το οποίο χρονολογείται από το 1933. Στον τοίχο κρέμονται διάφορα καλούπια υποδημάτων, δέρματα και υποδήματα.

Το Μουσείο βρίσκεται στο υπόγειο του σπιτιού της οικογένειας κι έχει ανακηρυχθεί εθνικός θησαυρός.

Το Μουσείο της Ιεράς Μονής Κύκκου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μοναστηριού και στεγάζει μια ανεκτίμητη συλλογή εικόνων, ιερών αντικειμένων, χειρογράφων και κυπριακών αρχαιοτήτων.

Η ίδια η Ιερά Μονή Κύκκου είναι η πιο πλούσια από τα μοναστήρια της Κύπρου και βρίσκεται στην κορυφή του βουνού, σε υψόμετρο 1.318 μέτρων, βορειοδυτικά του Τροόδους.

Αφιερωμένη στην Παναγία, η Μονή διαθέτει μία από τις τρεις εικόνες που αποδίδονται στον Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή. Η εικόνα, σκεπασμένη με ασημένιο κάλυμμα, βρίσκεται σε μια θήκη φτιαγμένη από ταρταρούγα και σεντέφι και βρίσκεται τοποθετημένη μπροστά από το εικονοστάσι.

Το Μουσείο βρίσκεται στο ορεινό χωριό Παλαιχώρι και στεγάζεται σ΄ ένα παλιό ανακαινισμένο κτήριο και παρουσιάζει τον πλούτο της βυζαντινής τέχνης από διάφορες εκκλησίες και ξωκλήσια του χωριού.

Τα εκθέματα χρονολογούνται από την εποχή των Φράγκων μέχρι τις μέρες μας και απεικονίζουν τη μεγάλη γκάμα εκκλησιαστικής τέχνης, όπως την αγιογραφία, την ξυλογλυπτική, την αργυροχοΐα, την υφαντική και την εκτύπωση – κυρίως της Μεταβυζαντινής Περιόδου.

Πληροφορίες για την περιοχή σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες παρέχονται σε κιόσκι πολυμέσων.

Το χωριό Φικάρδου εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα και έχει κηρυχθεί στην ολότητά του ως αρχαίο μνημείο. Το χωριό έχει αναστηλωθεί και συντηρηθεί με μεγάλη προσοχή, με τις οικίες του 18ου αιώνα να έχουν διατηρηθεί, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στα αξιόλογα ξυλόγλυπτα και στη λαϊκή αρχιτεκτονική. Δύο από τις οικίες του χωριού μετατράπηκαν σε μουσεία, όπου παρουσιάζονται τα στοιχεία της υπαίθρου και της αγροτικής ζωής των περασμένων χρόνων.

Η Οικία Κατσινιόρου, που πήρε το όνομά της από τον τελευταίο ιδιοκτήτη της, είναι ένα διώροφο πετρόκτιστο αρχοντικό με μια ξύλινη αμφικλινή στέγη και πολλά αρχιτεκτονικά στοιχεία του 16ου αιώνα. Ακολουθώντας την παραδοσιακή διάταξη των σπιτιών της περιόδου αυτής, ο άνω όροφος λειτουργούσε ως το καθιστικό του σπιτιού, ενώ το ισόγειο χρησιμοποιείτο ως λινός, καθώς επίσης και για την αποθήκευση γεωργικών προϊόντων και εργαλείων, τα οποία τώρα εκτίθενται στο μουσείο.

Στην οικία φιλοξενείται επίσης έκθεση με φωτογραφίες, σχέδια και κείμενα σχετικά με την αποκατάσταση των οικιών, για την οποία το χωριό έλαβε το 1987 το βραβείο «Europa Nostra».

Η δεύτερη οικία, του Αχιλλέα Δημήτρη, έχει μετατραπεί σε εργαστήρι υφαντών και σε ξενώνα μελετητών.