Położony na północno-wschodnim krańcu basenu Morza Śródziemnego, Cypr jest trzecią co do wielkości wyspą w regionie, o powierzchni 9.251 kilometrów kwadratowych (3.572 mil kwadratowych).
Szerokość geograficzna Cypru to 34° 33'-35° 34' północna, a długość geograficzna to 32° 16' - 34° 37' wschodnia.

Demografia:
Liczba ludności w Republice Cypryjskiej: 920 701 (styczeń 2023)
Grecy cypryjscy (737 196)
Mieszkańcy obcego pochodzenia: (183 505)
 
Ludność głównych miast
W 2023 roku liczba ludności w głównych miastach wyspy jest następująca:
- Nikozja: 356 358 (w obszarze Nikozji kontrolowanym przez rząd)
- Limassol: 258 283
- Larnaka: 153 824
- Pafos: 100 753
- Famagusta (Free Famagusta) obszar wiejski: 51 483
 
Rząd i ustrój polityczny
Cypr jest niezależną, suwerenną republiką z prezydenckim systemem rządów. Zgodnie z konstytucją z 1960 r. władza wykonawcza jest sprawowana przez Prezydenta Republiki, wybieranego w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję, poprzez mianowaną przez niego Radę Ministrów. Ministrowie nie mogą jednocześnie pełnić żadnych funkcji w Izbie Reprezentantów.
01 maja 2004 r. Republika Cypru stała się pełnoprawnym członkiem UE, kończąc tym samym ponad trzydziestoletnie starania. Przystąpienie do UE było dla Cypru naturalnym wyborem, podyktowanym jego kulturą, cywilizacją, historią, europejskimi perspektywami i wyznawaniem ideałów demokracji, wolności i sprawiedliwości. Przystąpienie do UE zapoczątkowało nową erę wyzwań, możliwości i obowiązków dla Cypru.
 
Stosowanie praw i przepisów UE (acquis communautaire) jest zawieszone na obszarze znajdującym się pod okupacją wojskową Turcji, w oczekiwaniu na rozwiązanie kwestii podziału wyspy. Tymczasem, rząd Cypru we współpracy z Komisją Europejską promuje ustalenia mające na celu ułatwienie zwiększonych transakcji gospodarczych pomiędzy obiema społecznościami i poprawę poziomu życia Turków cypryjskich. 01 stycznia 2008 roku Republika Cypryjska przystąpiła do systemu Euro i tym samym wprowadziła Euro jako oficjalną walutę, zastępując funta cypryjskiego jako jednostkę rozliczeniową. Tym samym banknoty i monety euro są prawnym środkiem płatniczym w tym kraju.
Cypr jest również członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowanych agencji, Rady Europy, Wspólnoty Narodów, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz wielu innych organizacji międzynarodowych.
 
Władza ustawodawcza
Władza ustawodawcza w Republice sprawowana jest przez Izbę Reprezentantów, liczącą obecnie 80 członków, z których 56 mandatów przeznaczonych jest dla Greków cypryjskich, a 24 dla Turków cypryjskich. Członkowie wybierani są w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję.
W chwili powstania Izba liczyła 50 członków, z których 35 było Grekami cypryjskimi, a 15 Turkami cypryjskimi. Zgodnie z konstytucją stosunek liczby członków wynosi 70% Greków cypryjskich i 30% Turków cypryjskich. Po wycofaniu się członków będących Turkami cypryjskimi w 1963 r. Izba funkcjonuje wyłącznie z członkami będącymi Grekami cypryjskimi.
 
Władza sądownicza
Wymiar sprawiedliwości jest sprawowany na wyspie przez odrębne i niezależne sądy. Na mocy konstytucji z 1960 r. i innych obowiązujących przepisów ustanowiono następujące instytucje sądownicze: Sąd Najwyższy Republiki, The Assize Court, Sądy Okręgowe, Sąd Wojskowy, Sąd Gospodarcze, Sądy Do Spraw Nieruchomości i Sądy Rodzinne. Sąd Najwyższy jest ostatecznym sądem apelacyjnym w Republice i ostatecznym arbitrem w sprawach z zakresu prawa konstytucyjnego i administracyjnego.
 
Kwestia cypryjska
Cypr stał się niepodległą republiką 16 sierpnia 1960 r. na podstawie porozumień z Zurychu i Londynu z 1959 r., wynegocjowanych przez Grecję, Turcję i Wielką Brytanię.
Społeczności Greków i Turków cypryjskich nie miały istotnej roli w ich opracowaniu - ani w tworzeniu konstytucji - i nigdy nie dano im możliwości głosowania nad nimi. W efekcie zarówno porozumienia, jak i konstytucja rodzącej się republiki zostały narzucone narodowi cypryjskiemu.
Konstytucja podkreślała różnice pomiędzy Grekami i Turkami cypryjskimi, sprzyjając tym samym tendencjom podziałowym, a nie integracyjnym pomiędzy tymi dwoma społecznościami. Grecy cypryjscy byli zdeterminowani, by wzmocnić jedność państwa, natomiast strona turecka dążyła do segregacji etnicznej i separacji geograficznej.
W latach 1963-1967 dochodziło do sporadycznych starć między wspólnotami oraz ataków lotniczych i gróźb inwazji ze strony Turcji; Turcy cypryjscy przestali uczestniczyć w rządzie. W latach 1968-1974 odbyły się sponsorowane przez ONZ rozmowy między wspólnotami w celu osiągnięcia porozumienia; w tym okresie napięcia między wspólnotami ustąpiły, a przemoc praktycznie zniknęła. W rozmowach odnotowano postępy, ale proces ten zakończył się z powodu inwazji tureckiej latem 1974 r.
 
Pretekst do inwazji
20 lipca 1974 roku Turcja dokonała inwazji na Cypr przy użyciu ogromnych sił wojskowych. Pretekstem był zbrodniczy zamach stanu na prezydenta Cypru, przeprowadzony 15 lipca przez wojskową juntę Grecji. Turcja wprowadziła w życie swój plan podziału Cypru, który to cel Ankara postulowała od wielu lat. Pomimo szybkiego upadku puczu i przywrócenia prawowitego rządu Cypru, Turcja podjęła w sierpniu drugą falę inwazji, łamiąc porozumienia ONZ o zawieszeniu broni, i rozszerzyła swoją okupację na blisko 40 procent terytorium Republiki.
Wojskowa agresja Turcji wobec Cypru trwa niestety do dziś. Okupacja wojskowa, przymusowy podział, łamanie praw człowieka, masowa kolonizacja, niszczenie kultury, uzurpacja własności i segregacja etniczna narzucone od czasu inwazji wojskowej Turcji pozostają głównymi elementami status quo na wyspie.
Dziś Turcja, aspirująca do członkostwa w UE, jest nadal winna międzynarodowej agresji przeciwko temu państwu członkowskiemu UE i ONZ. Jest to z pewnością całkowicie niedopuszczalny stan rzeczy, afront wobec międzynarodowego porządku prawnego oraz stałe zagrożenie dla stabilności w regionie, któremu należy pilnie zaradzić.
Fatalne konsekwencje inwazji i późniejszych działań wojskowych Turcji są do dziś odczuwane przez mieszkańców tego państwa, które jest państwem członkowskim UE:
 
- 36,2% suwerennego terytorium Cypru jest nadal pod nielegalną okupacją wojskową Turcji.
- Około 200 tys. Greków cypryjskich - jedna trzecia całej populacji - którzy zostali siłą wydaleni z okupowanej północnej części wyspy (gdzie stanowili ok. 70% ludności), nadal pozbawieni są prawa do powrotu do swoich domów i posiadłości.
- Około 1400 osób (wśród nich kilkuset cywilów) jest nadal zaginionych, a strona turecka odmawia współpracy w ustaleniu ich losu.
- Prawie 500 Greków i Maronitów cypryjskich (z ogólnej liczby 20 000 w końcu sierpnia 1974 roku) pozostaje zamkniętych w swoich wioskach, które są nadal okupowane. Ludzie ci żyją w warunkach ucisku, prześladowania i nędzy. (Pozostali zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i stali się uchodźcami).
- 43 000 żołnierzy z Turcji, ciężko uzbrojonych w najnowszą broń, wspieranych przez siły powietrzne, lądowe i morskie, nielegalnie stacjonuje na okupowanym obszarze, czyniąc go jednym z najbardziej zmilitaryzowanych regionów na świecie.
- Około 160 000 przesiedleńców z Turcji zostało nielegalnie sprowadzonych w celu skolonizowania okupowanego obszaru i zmiany struktury demograficznej Cypru.
- 58 000 spośród 116 000 Turków cypryjskich wyemigrowało z wyspy od czasu inwazji Turcji, jak podają źródła turecko-cypryjskie, z powodu ekonomicznej, społecznej i moralnej deprywacji panującej na okupowanych obszarach. Liczba żołnierzy i osadników z Turcji przewyższa obecnie ponad dwukrotnie liczbę rdzennych Turków cypryjskich.
- Nasiliły się nielegalne budowy na gruntach należących do Greków cypryjskich oraz nielegalna sprzedaż nieruchomości należących do Greków cypryjskich, którzy zostali siłą wyrzuceni ze swoich domów w wyniku inwazji Turcji. To bezprecedensowe uzurpowanie własności jest kolejnym rażącym naruszeniem praw człowieka przez stronę turecką.
- Nielegalny rząd Turcji cypryjskiej oraz Turcja nadal niszczą, celowo i metodycznie, helleńskie i chrześcijańskie dziedzictwo kulturowe i historyczne na okupowanym Cyprze.
 
Reakcja międzynarodowa
Szereg rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ i Rady Bezpieczeństwa, jak również rezolucji przyjętych przez wiele innych organizacji międzynarodowych, odzwierciedla powszechne potępienie dla inwazji dokonanej przez Turcję i trwającej okupacji części Cypru. Organizacje te żądają bezpiecznego powrotu uchodźców do ich domów i odnalezienia osób zaginionych; wycofania obcych sił i osadników z Cypru; poszanowania praw człowieka wszystkich Cypryjczyków, jak również niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej Cypru.
Ponadto Europejski Trybunał Praw Człowieka obarczył rząd Turcji odpowiedzialnością za rażące i systematyczne naruszanie praw człowieka na Cyprze. Niestety, większość rezolucji i decyzji sądowych pozostaje niewykonana, ponieważ Turcja nadal sprzeciwia się woli społeczności międzynarodowej i rządom prawa. Kolejne rundy rozmów sponsorowanych przez ONZ, mających na celu rozwiązanie problemu cypryjskiego, zakończyły się niepowodzeniem.
 
Bieżące informacje
Więcej informacji i bieżące wydarzenia można znaleźć na następujących stronach internetowych:
- Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Cypryjskiej: www.mfa.gov.cy/
- Cypryjskie Biuro Prasowe i Informacyjne: www.pio.gov.cy/