Author: Christos

Kościół Agios Nikolaos tis Stegis (św. Mikołaja z Dachu) znajduje się w dolinie Solea (5 km od wsi Kakopetria) i jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kościół na planie krzyża wpisanego w kwadrat z kopulą należał niegdyś do kompleksu klasztornego, a swoją nazwę zawdzięcza dwuspadowemu dachowi z drewna, który został zbudowany w celu ochrony przed warunkami atmosferycznymi. Jest to jedyny zachowany kościół klasztorny tego rodzaju na wyspie i jest pokryty w całości malowidłami ściennymi z okresu od XI do XVII wieku. Jako taki, uważany jest za jeden z najciekawszych kościołów bizantyjskich na Cyprze.

Sam kościół datowany jest na XI wiek, podczas gdy klasztor datowany jest na koniec XIII lub początek XIV wieku. Okres rozkwitu świątyni to czasy średniego Bizancjum do okresu panowania Franków. Podupadł w XVIII wieku i przestał funkcjonować jako klasztor pod koniec XIX wieku.

Agios Nikolaos tis Stegis – Przewodnik audio (Audio Guide).

Znajdujący się w malowniczej miejscowości Pedoulas kościół Archangelos Michael (Archanioła Michała), to niewielki kościół, który został zbudowany i ozdobiony w 1474 roku przez lokalnego malarza o imieniu Minas, który pochodził z okolic Marathasy. Kościół został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kościół jest w całości ozdobiony na dwóch poziomach w lokalnym stylu post-bizantyjskim, który rozwinął się przed panowaniem weneckim. W górnej partii dekoracji znajdują się sceny z życia Matki Boskiej i Chrystusa, poniżej zaś portrety pojedynczych świętych. Ukrzyżowanie i Wniebowstąpienie są przedstawione na frontonach.

Jest to prosta jednonawowa konstrukcja ze spadzistym dachem. Przedsionek, który rozciąga się po południowej i zachodniej stronie, ze względu na małe rozmiary kościoła służył jako strefa dla kobiet, podczas gdy do głównego kościoła wchodzili tylko mężczyźni. Drewniany ikonostas z tego samego okresu zachował się w nienaruszonym stanie.

Kościół Michała Archanioła w Pedoulas – Przewodnik audio (Audio Guide)

Z widokiem na piękną, starą górską wioskę Palaichori, kościół Metamorfosis tou Sotiros (Przemienienie Zbawiciela) to kaplica z początku XVI wieku, która jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Budowla jest jednonawowa, z drewnianym dachem, charakterystycznym dla kościołów regionu Troodos. Narteks, który został dodany na początku XVII wieku, rozciąga się na zachodnią i południową stronę kościoła i jest przykryty tym samym drewnianym dachem.

Wnętrze kościoła jest w całości pomalowane jedną z najbardziej kompletnych serii malowideł ściennych z okresu postbizantyjskiego na Cyprze. Nieznany artysta pozostawał pod wpływem sztuki okresu paleologicznego, ale czerpie również inspiracje ze sztuki zachodniej.

Kościół Metamorphosis tou Sotiros (Przemienienie Najświętszej Maryi Panny) – Palaichori – Audioprzewodnik

Położony w miejscowości Galata kościół Panagia Podithou, jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO i jest jednym z czterech malowanych kościołów w tej miejscowości.

Należący niegdyś do klasztoru kościół został zbudowany w 1502 roku dzięki darowiźnie Demetre de Coron i jego żony Heleny. Demetre, kapitan baronii Pentageia, znany jest z tego, że był zamieszany w polityczne zamieszki z 1461 roku. Klasztor funkcjonował do początku XIX wieku, ale podupadł i został ostatecznie opuszczony po 1821 roku, gdy arcybiskup i inni notable zostali straceni w wyniku rewolucji greckiej.

Kościół jest jednonawową strukturą architektoniczną, pokrytą spadzistym dachem z drewna, otoczoną z trzech stron zamkniętym portykiem, a dach osłania zarówno kościół, jak i portyk. Malowidła ścienne zostały wykonane w stylu italo-bizantyjskim, który pojawił się na wyspie pod koniec XV wieku.

Kościół Panagia Podithou (Matki Bożej z Podithou) w Galacie – Przewodnik audio (Audio Guide)

Klasztoru Kykkos jest integralną częścią klasztoru i mieści bezcenną kolekcję ikon, naczyń konsekrowanych, manuskryptów i cypryjskich antyków.

Sam klasztor jest najbogatszym i najbardziej wystawnym z cypryjskich klasztorów i znajduje się na szczycie góry, na wysokości 1318 m n.p.m., na północny zachód od Troodos.

Klasztor, poświęcony Panagii (Dziewicy Maryi), posiada jedną z trzech ikon przypisywanych Agiosowi Loukasowi (Apostołowi Łukaszowi). Ikona, pokryta złoconym srebrem, znajduje się w kapliczce wykonanej ze skorupy żółwia i masy perłowej, stojącej przed ikonostasem.

Klasztor Kykkos – przewodnik audio (Audio Guide).

Położony na zboczach Kionii, w dolinie gór Machairas, klasztor Machairas, jest jednym z trzech królewski i stauropigialnych klasztorów na wyspie i mieści cudowną ikonę Panagia (Dziewica Maryja) z Machairas, która przypisywana jest Agiosowi Loukasowi (Apostołowi Łukaszowi).

Według tradycji, nieznany pustelnik przemycił ikonę na Cypr w czasach ruchu ikonoklastycznego (między VIII a IX wiekiem) i przechowywał ją w swojej grocie aż do śmierci. Obdarzeni boską łaską pustelnicy Ignatios i Neophytos około 1145 roku odkryli zasłoniętą krzakami jaskinię, a dotarli do niej, wycinając runo leśne nożem podarowanym im przez boską rękę. Dzięki temu odsłonięta ikona otrzymała nazwę „Machairiotissa” od greckiego słowa oznaczającego nóż – machairi. W tym samym miejscu wybudowano klasztor, który również przyjął tę nazwę.

Dziś w odrestaurowanych piwnicach zakrystii znajduje się zbiór starych ksiąg i rękopisów, ikon i innych dzieł sztuki religijnej.

Bracia mieszkający w klasztorze są niezwykle pobożni, utrzymują śluby tak surowe, jak te na górze Athos w Grecji.

Klasztor Panagia tou Machaira – Przewodnik audio (Audio Guide)

Położony na wschodnim brzegu strumienia, 3 km od górskiej wioski Nikitari, kościół Panagia Asinou, jest małym kościołem poświęconym Dziewicy z Phorbii. Jest on wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO i posiada jedne z najlepszych bizantyjskich malowideł ściennych na wyspie, pochodzące z XII-XVII wieku.

Kościół był niegdyś kościołem klasztornym, który został zbudowany w 1099 roku z darowizny Magistrosa Nikephorosa Ischyriosa, który następnie został mnichem o imieniu Nikolaos. Klasztor funkcjonował do końca XVIII wieku, kiedy to został opuszczony.

Kościół składa się z dwóch części – sklepionej nawy oraz narteksu – będącego późniejszym dodatkiem z drugiej połowy XII wieku. Pochodzący z XII wieku stromy, dwuspadowy, drewniany dach pokryty płaską dachówką, osłaniał kościół. Po pozostałych budynkach klasztornych nie ma dziś śladu.
Freski wewnątrz kościoła pochodzą z okresu od XII do XVII wieku i prezentują styl inspirowany sztuką Konstantynopola, który uważa się za miejsce urodzenia artysty.

Kościół Panagia tis Asinou lub Panagia Phorviotissa – Przewodnik audio (Audio Guide)

Znajdujący się w dolinie Solea, we wsi Kourdali, kościół Panagia Chrysokourdaliotissa, został zbudowany w XVI wieku jako kościół klasztorny poświęcony Panagii (Dziewicy Maryi), a według kamienia węgielnego został założony przez diakona Leone Kourdalisa.

Zachowany kościół jest trójnawowy, ze stromym, spadzistym dachem i płaską dachówką. Nawy boczne kościoła oddzielone są od nawy głównej drewnianymi arkadami. W kościele znajdują się malowidła ścienne i ikony z XVI wieku w stylu italo-bizantyjskim, a ikonostas jest doskonałym przykładem snycerki z XVI-XVII wieku.

W 2006 roku Święty Synod podjął decyzję o ponownym założeniu klasztoru.

Położony w górzystej okolicy Pitsilia, pomiędzy wioskami Lagoudera i Saranti, XII-wieczny kościół Panagia tou Araka, wpisany jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO i uważany jest za jeden z najważniejszych kościołów okresu bizantyjskiego na wyspie.

Kościół był niegdyś kościołem klasztornym, zbudowanym w drugiej połowie XII wieku, kiedy na Cyprze kwitło życie monastyczne. Przetrwał do pierwszych dekad XIX wieku, a jego pozostałości obejmują dwupiętrowy budynek klasztorny na północy wraz z kościołem.
Jest to jednonawowa konstrukcja z kopułą. Kopuła została zwieńczona osobnym drewnianym dachem. Budynek z trzech stron otoczony jest arkadami. W XVIII wieku rozebrano ścianę zachodnią i rozbudowano kościół.

Freski wewnątrz kościoła są porównywalne z tymi, które dominują w całej Grecji, na Bałkanach i w Rosji, a zostały namalowane przez artystę Theodorosa Apsevdisa w stylu późnego manieryzmu Komnenów (1192 rok). Najwcześniejsze dekoracje ścienne (1170-1180) występują w absydzie przestrzeni ołtarzowej, która jest najstarszą częścią kościoła i uważa się, że zostały namalowane przez innego artystę przed 1192 rokiem.

Panagia tou Araka – Przewodnik audio (Audio Guide)