Author: Christos

Stanowisko archeologiczne Palaipafos (po grecku “stare Pafos”) znajduje się w wiosce Kouklia i było jednym z najważniejszych miast-królestw Cypru, a także pierwszym cypryjskim stanowiskiem, które zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1980 roku.
Sanktuarium Afrodyty jest najsłynniejszym z sanktuariów starożytnej greckiej bogini, a jego starożytne pozostałości pochodzą z XII wieku p.n.e., gdzie pozostawało miejscem kultu do III – IV wieku n.e.

Istnieją dwie wersje założenia Palaipafos; Jedna z opowieści mówi, że Agapenor, król Tegei (Peloponezu), założył miasto-królestwo w drodze powrotnej z wojny trojańskiej. Druga legenda mówi, że Kinyras, lokalny legendarny król (XII wiek) był założycielem i pierwszym arcykapłanem Sanktuarium Afrodyty.

Muzeum, mieszczące się w posiadłości Lusignan, prezentuje wiele interesujących znalezisk z tego obszaru i pokazuje, jak kult bogini płodności przekształcił się w kult Afrodyty.
Miejsce to jest połączone ze Szlakiem Kulturowym Afrodyty.

Mityczne miejsce narodzin Afrodyty, Petra tou Romiou, to ciekawa formacja geologiczna ogromnych skał rozciągająca się wzdłuż jednego z najpiękniejszych wybrzeży na wyspie, położona na południowo-zachodnim wybrzeżu dystryktu Pafos.

Według legendy, z morskiej piany narodziła się tu starożytna grecka bogini miłości i piękna – Afrodyta, która wynurzyła się z fal i została odprowadzona na muszli na tę właśnie plażę.

Z gigantycznymi formacjami skalnymi, które można zobaczyć w tym samym miejscu, wiąże się inna – bardziej aktualna – legenda, która mówi, że bizantyjski bohater Digenis Akritas wzniósł je tam, aby powstrzymać arabskich Saracenów (VII-X wiek) . To do tego bohatera pochodzi nazwa Petra tou Romiou (gr. skała Greka).

Podobno w pewnych warunkach pogodowych fale podnoszą się, łamią i tworzą słup wody, który rozpływa się w słup piany. Dzięki wyobraźni wygląda to chwilowo jak efemeryczny, ulotny kształt człowieka. Inne popularne mity mówią, że trzykrotne opłynięcie skały przyniesie liczne błogosławieństwa, w tym wieczną młodość, urodę, szczęście, płodność i prawdziwą miłość.

Miejsce łączy się ze Szlakiem Afrodyty.

Petra tou Romiou – przewodnik audio (Audio Guide)

Opuszczony klasztor Panagia tou Sinti znajduje się na brzegu rzeki Xeros w Pentalii i jest poświęcony Matce Boskiej (Panagia) z Sinti.

Kościół ma ośmiokątną kopułę z czterema oknami i pochodzi z pierwszej połowy XVI wieku. Jego centralna nawa jest w dobrym stanie. Budowla jest uważana za jeden z najważniejszych budynków okresu weneckiego.

Klasztor funkcjonował do 1927 roku, a następnie został opuszczony. W 1994 roku klasztor Kykkos podjął się konserwacji klasztoru, kończąc ją w 1997 roku, kiedy to otrzymał nagrodę Europa Nostra za zastosowanie dobrych technik renowacji i zachowanie jego oryginalnego charakteru.

Położony w wiosce Empa, 3 km na północ od Pafos, kościół Panagia Chryseleousa jest właściwie połączeniem dwóch kościołów i jako taki jest kamienną strukturą z trzema nawami i dwiema kopułami.

Wschodnia część została zbudowana w XII w. jako kościół na planie krzyża z kopułą, prawdopodobnie na ruinach wcześniejszej bazyliki chrześcijańskiej. Rozbudowa założenia, po stronie zachodniej, przeprowadzona na planie krzyża w pisanego w kwadrat została zrealizowana w XIII w.

Kościół zachował swoje rzadkie malowidła ścienne z XII, XIII, XV i XVI wieku, z jednym z najbardziej interesujących przedstawiającym cud połowu ryb. Do innych skarbów kościelnych należą XV i XVI-wieczne przenośne ikony. Wśród nich na uwagę zasługuje ikona Jezusa Chrystusa trzymającego w lewej ręce Ewangelię oraz piękna ikona malowana na dwóch panelach z sześcioma Apostołami na każdym panelu.

Stanowisko archeologiczne Palaipafos (gr. stare Pafos) znajduje się w wiosce Kouklia. Pierwotnie znajdowało się tu jedno z najważniejszych miast-królestw Cypru. Stanowisko Palaipafos zostało pierwszym cypryjskim stanowiskiem wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1980 roku.
Istnieją dwie wersje powstania Palaipafos. Jedna mówi, że Agapenor, król Tegei (Peloponez), założył miasto-królestwo w drodze powrotnej z wojny trojańskiej. Druga legenda mówi, że Kinyras, miejscowy legendarny król (XII wiek) był założycielem i pierwszym najwyższym kapłanem Sanktuarium Afrodyty, które jest jednym z najważniejszych zabytków w tym miejscu i najbardziej znanym sanktuarium bogini. Jego starożytne pozostałości sięgają XII wieku p.n.e., podczas gdy pozostawał on miejscem kultu aż do III-IV wieku n.e.

Pozostałe istotne zabytki Palaipafos to: dom Ledy; północno-wschodnia brama muru obronnego; mury miejskie i pałac Hadji Abdulla; kościół Panagia Katholiki; dwór Lusignanów; cmentarze oraz rafineria trzciny cukrowej Lusignanów na równinie przybrzeżnej.

Muzeum, mieszczące się w dworze Lusignanów, posiada wiele ciekawych znalezisk z tego obszaru i przedstawia, jak kult bogini płodności rozwinął się w kult Afrodyty. Rafineria trzciny cukrowej jest również otwarta dla zwiedzających.

Miejsce łączy się ze Szlakiem Afrodyty.

Kouklia Palaipafos – przewodnik audio (Audio Guide)

Mozaiki z Pafos są uważane za jedne z najwspanialszych we wschodniej części Morza Śródziemnego i stanowią część parku archeologicznego Kato Pafos, który od 1980 roku jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zostały odkryte w 1962 roku, po tym jak rolnik orzący swoje pole przypadkowo odkopał jedną z nich.

Wille Dionizosa, Tezeusza, Aiona i Orfeusza są willami czterech rzymskich patrycjuszy i pochodzą z II-V wieku. Ich misterne mozaiki podłogowe przedstawiają różne sceny z mitologii greckiej.

Mozaiki podłogowe o powierzchni 556 m² w willi Dionizosa są ozdobione scenami mitologicznymi, scenami winobrania i myśliwskimi. Przy wejściu znajduje się również hellenistyczna mozaika kamyczkowa przedstawiająca mitycznego potwora morskiego Scyllę.

Willa Tezeusza zyskała swoją nazwę dzięki najstarszej mozaice przedstawiającej starożytnego greckiego bohatera dzierżącego kij przeciwko Minotaurom. Nowsze mozaiki przedstawiają Posejdona i Amfitrytę oraz pierwszą kąpiel Achillesa.

Willa Orfeusza posiada mozaiki podłogowe przedstawiające Orfeusza wśród zwierząt, dwa panele przedstawiające Herkulesa i Lwa z Nemei oraz Amazonkę z koniem.

Willa Aiona ma najbardziej spektakularną mozaikę składającą się z pięciu paneli figuralnych przedstawiających: nowo narodzonego Dionizosa; Ledę i łabędzia; konkurs piękności między Kasjopeją i Nereidami; Apollo i Marsjasza oraz Triumf Dionizosa.

Park obejmuje również inne miejsca i zabytki z czasów prehistorycznych do średniowiecza, takie jak Asklepieion, Odeon, Agorę, zamek Saranta Kolones (40 kolumn), ruiny Limeniotissy, wczesnochrześcijańskiej bazyliki.

Mozaiki w Pafos łączą się ze Szlakiem Afrodyty.

Stojąc okazale na zachodnim końcu portu, zamek w Pafos (średniowieczny fort) był pierwotnie bizantyjskim fortem zbudowanym w celu ochrony portu i został przebudowany przez Lusignanów w XIII wieku, a następnie został rozebrany przez Wenecjan. Osmanowie odbudowali go w XVI wieku, gdy podbili wyspę. To, co przetrwało do dziś, to odrestaurowana w 1592 roku przez Osmanów zachodnia frankońska wieża z weneckimi dodatkami. Napis nad jedynym wejściem do zamku świadczy o tej renowacji.

Główną częścią zamku jest duża kwadratowa wieża, która ma zamknięty dziedziniec pośrodku. Parter składa się z centralnej sali z małymi pokojami na każdym z jej dwóch długich boków, które były używane jako cele więzienne podczas panowania osmańskiego. Na dachu znajduje się 12 wieżyczek, na których umieszczono odpowiednią liczbę armat. Osmanowie usunęli armaty w 1878 roku, kiedy przekazali administrację wyspy Brytyjczykom, oni natomiast używali zamku jako magazynu soli do 1935 roku, kiedy to został uznany za starożytny zabytek zgodnie z ustawą o zabytkach.

Średniowieczny zamek w Pafos – przewodnik audio (Audio Guide).

Położona w pobliżu kurortu Coral Bay osada Maa-Paleokastro, jest miejscem, w którym pierwsi starożytni Grecy (mykeńscy) osiedlili się w 1200 roku p.n.e. po wyemigrowaniu na wyspę po upadku królestw mykeńskich w Grecji kontynentalnej. Jest to bardzo ważne miejsce dla Cypru – ponieważ to tutaj rozpoczęła się hellenizacja wyspy –  a dodatkowo oferuje wgląd w historię końcowego etapu późnej epoki brązu na wyspie.

Nazwa miejsca paleokastro (gr. stary zamek) pochodzi od imponujących murów obronnych, które zawsze były odsłonięte. Fortyfikacje osady składają się z dwóch oddzielnych murów w stylu cyklopowym; pierwszy mur chronił osadę od strony lądu, a drugi zapewniał ochronę od strony morza.

Małe muzeum o niezwykłej architekturze jest dziełem włoskiego architekta-konserwatora i profesora Andrea Bruno. Muzeum przedstawia historię kolonizacji Cypru przez Greków mykeńskich.

Wykopaliska we wsi Lempa, 4 km na północ od Pafos, wydobyły na światło dzienne ważną osadę z epoki chalkolitu (3900-2500 rok p.n.e.). Repliki pięciu domów z tej epoki zostały zrekonstruowane przy użyciu tych samych materiałów i metod budowlanych, które były używane w epoce powstania osady.
Miejsce łączy się ze Szlakiem Afrodyty.

Położony w pobliżu starego rynku w Pafos, osmański Hamam (łaźnie) to kamiennie sklepiony budynek z trzema obszarami: recepcją, strefą pośrednią i łaźniami głównymi. Uważa się, że pochodzi ze średniowiecza, pomimo typowego osmańskiego wzornictwa i był używany do 1950 roku. Jego renowacja zakończyła się w 2015 roku.