Author: Christos

Kaplica Agios Georios Arpera jest zlokalizowana 2 km od Larnaki w wiosce Teresfanou. W średniowieczu znajdowała się tam wioska Arpera.

Kaplica została zbudowana przez dragomana Christofakisa Konstantinou w 1745 roku, w jej środku znajduje się fresk przedstawiający urzędnika i jego rodzinę jako fundatorów, oraz wiele ikon podpisanych przez malarza Ioannikosa. Uważa się, że obraz rodzinny przedstawia Dragomana ofiarującego kościół św. Grzegorzowi w podziękowaniu za pomyślne zakończenie prac nad akweduktem „Kamares” w Larnace, które on nadzorował.

Urząd dragomana został wprowadzony na Cyprze z początkiem panowania Turków osmańskich i został wycofany w 1821 roku w trakcie greckiej wojny o niepodległość. Dragomani byli odpowiedzialni za relacje między paszą (wysokim oficerem) a ludnością lokalną. Poza samym paszą byli najwyżej sytuowanymi dostojnikami.

Kościół Agios Antonios znajduje się 9 km na zachód od Larnaki w wiosce Kelia; jest to jeden z najważniejszych bizantyjskich kościołów na Cyprze, datowany na IX wiek.

Budynek to trójnawowa przesklepiona bazylika, która kiedyś miała kopułę. W kościele znajdują się znaczące dekoracje ścienne z IX, XI i XIII wieku.

Pochodzący z XI wieku bizantyjski kościół Angeloktisti (gr. zbudowany przez anioły) powstał na ruinach bazyliki wczesnochrześcijańskiej z V wieku.

Oryginalna absyda przetrwała wraz z jednym z najpiękniejszych przykładów sztuki bizantyjskiej na wyspie – rzadką mozaiką z VI wieku przedstawiającą Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz dwóch archaniołów Michała i Gabriela. Piękno mozaiki jest porównywane do kunsztu mozaik z Rawenny. Tego typu mozaiki z tego okresu zostały odkryte jedynie na Cyprze i górze Synaj.

Po XI wieku wprowadzono pewne zmiany. Frankowie dodali nową fasadę oraz dzwonnicę. W sanktuarium znajduje się bardzo stara i rzadka ikona z X wieku, która przedstawia Matkę Boską, św. Łazarza i Łukasza Ewangelistę. Według legendy, wszyscy pozostawali przyjaciółmi i spotkali się w Kition w trudnych dla chrześcijaństwa czasach. 

Stanowisko Archeologiczne Choirokoitia jest niezwykle dobrze zachowaną osadą z epoki neolitu, która została umieszczona na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Pozostałości ze wszystkich faz epoki neolitu są widoczne w osadzie i dostarczają wiedzy dotyczącej warunków życia w tym regionie w czasach prehistorycznych oraz jak kultura neolitu rozprzestrzeniała się na tym terytorium.

Pięć charakterystycznych cylindrycznych domostw zostało zrekonstruowanych w pobliżu osady, z wykorzystaniem metod i materiałów stosowanych w czasach neolitu. Domostwa są wyposażone w repliki narzędzi domowych znalezionych w oryginalnych domostwach, dzięki czemu można sobie doskonale wyobrazić, jak wyglądały one w przeszłości. Roślinność w okolicach osady składa się z endemicznych roślin i drzew, które rosły na Cyprze od czasów neolitu.

Osada Neolityczna Choirokoitia – Przewodnik audio (Audio Guide).