Słone jezioro w Larnace jest drugim co do wielkości słonym jeziorem na Cyprze i ma powierzchnię 2,2 km2. W 1997 roku zostało uznane za obszar chroniony na mocy cypryjskiej ustawy o ochronie przyrody i dzikiej flory i fauny oraz europejskiej dyrektywy siedliskowej. Jest to ważny obszar Ramsar i Natura 2000 – jeden z najważniejszych biotopów w Europie – oraz jedno z najważniejszych siedlisk ptactwa wodnego w Europie.
Położone na południowy zachód od miasta Larnaka i na wschód od wsi Meneou i Dromolaxia, słone jezioro – znane lokalnie jako Alyki – jest w rzeczywistości jednym z czterech jezior w Larnace. Razem z jeziorami: Orphani, Soros i Airport, jeziora zajmują łącznie powierzchnię 1761 ha.
Zimą jezioro wypełnia się wodą i jest domem dla migrujących ptaków, w tym tysięcy flamingów, które przebywają tu od listopada do marca, a także dzikich kaczek i innego ptactwa wodnego lub przybrzeżnego, które znajduje tu schronienie podczas swoich wędrówek. Podstawowym elementem łańcucha pokarmowego w ekosystemie jezior jest mała krewetka solankowa artemia (Artemia salina), która jest głównym pożywieniem pozostałych organizmów w tym rejonie. Kiedy flamingi i inne ptaki wodne nie są w stanie znaleźć krewetki, opuszczają słone jeziora i kontynuują swoją podróż, wędrując do jeziora Akrotiri na Limassol lub na południe w kierunku Afryki.
Wzdłuż brzegu jeziora wije się wyznaczona ścieżka przyrodnicza o długości 4 km, która prowadzi aż do starego akweduktu Kamares. Różnorodna flora drzew, krzewów i kwiatów jest oznakowana informacjami wzdłuż drogi, a w sezonie są tam umieszczane ławki, dzięki czemu ścieżka jest popularna wśród spacerowiczów i biegaczy.
Znaleziska archeologiczne wskazują, że obszar słonego jeziora i pobliskiego meczetu był zamieszkany od późnej epoki brązu (II wiek p.n.e.). W czasach prehistorycznych słone jezioro było portem obsługującym miasto, odkopane w pobliżu miejsca, gdzie dziś stoi meczet Hala Sultan Tekkesi. Miasto było jednym z dużych ośrodków miejskich i handlowych Cypru w późnej epoce brązu (1650-1050 p.n.e.). Kiedy miasto zostało opuszczone, ujście rzeki zamuliło się, a naturalny port został zniszczony.
Według legendy, słony smak jeziora pochodzi od prośby świętego Łazarza do starej kobiety o jedzenie i picie. Odmówiła, twierdząc, że jej winorośl uschła, na co Łazarz odpowiedział: „Niech twoja winorośl pozostanie wysuszona i będzie na zawsze słonym jeziorem”. Bardziej naukowe wyjaśnienie jest takie, że słona woda przenika przez porowatą skałę między jeziorem a morzem, czyniąc wodę bardzo słoną.
Przez całe średniowiecze były tu tak duże ilości soli, że stała się jednym z podstawowych towarów eksportowych Cypru. Jej zbiory i sprzedaż były ściśle kontrolowane i opodatkowane. Ostatni raz sól była zbierana w 1986 roku.
Ścieżka przyrodnicza łączy ten obszar ze Szlakiem Afrodyty.
