Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ζιβανία χαρακτηρίζεται συχνά ως ποτό-φωτιά, εφόσον έχει περιεκτικότητα 40-99% αλκοόλ!
Το δυνατό αυτό ποτό χρονολογείται από τον 14ο αιώνα, όταν το νησί ήταν υπό ενετική κυριαρχία, και εξακολουθεί να παρασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο μέχρι και σήμερα. Τα υπολείμματα των πατημένων σταφίδων, πολτού, φλούδας, κοτσανιών και σπόρων αναμειγνύονται με υψηλής ποιότητας ξηρά κρασιά που παράγονται από τις ντόπιες ποικιλίες Μαύρο (κόκκινο) και Ξυνηστέρι (λευκό). Ακολούθως γίνεται η απόσταξη και η ωρίμανση για μια μεγάλη χρονική περίοδο.
Η απόσταξη γίνεται μέσα σ΄ ένα καζάνι και εφαρμόζονται τρεις διαφορετικές διαδικασίες, οι οποίες παράγουν διαφορετικής ποιότητας και έντασης ζιβανία. Το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας είναι η παραγωγή ενός διαυγούς ισχυρού ποτού, το οποίο μπορεί να καταναλωθεί ως απεριτίφ - ιδανικά σερβίρεται παγωμένο κατευθείαν από την κατάψυξη.
Παράγεται επίσης και μια κόκκινη εκδοχή του ποτού με την προσθήκη κανέλλας. Καθώς παλαιώνει, η ζιβανία γίνεται ακόμη καλύτερη και πιο αρωματική κι ένα παλιό μπουκάλι ζιβανίας καταναλώνεται σε ξεχωριστές περιστάσεις και γεγονότα.
Πριν από την εξέλιξη της σύγχρονης ιατρικής η ζιβανία ήταν ένα βασικό στοιχείο παροχής πρώτων βοηθειών σε κάθε κυπριακό σπίτι. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία και αποστείρωση ενός τραύματος, για να γίνει μασάζ σε σημεία του σώματος που πονούν, για να μουδιάσει τον πονόδοντο και για να ζεστάνει το σώμα όταν είναι κρύο. Είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό τονωτικό ποτό στα ορεινά χωριά του Τροόδους, όπου οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλότερες σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές του νησιού.