Wybierz się w podróż przez malownicze wiejskie obszary wschodniej części wyspy, które po dziś dzień zachowały swój tradycyjny urok – nieustannie opierając się upływowi czasu.

Szlak zaczyna się w rejonie Famagusta, gdzie zwiedza się wioski rolnicze funkcjonujące pod wspólną nazwą „Kokkinochoria”. Ich nazwa składająca się
z połączenia dwóch greckich słów „czerwony” i „wioska” idealnie odzwierciedla fakt, że jest to rejon, gdzie na bogatej w składniki mineralne ziemi uprawia się ogromne ilości ziemniaków, truskawek oraz arbuzów, dzięki czemu zyskują one swój wyjątkowy, pyszny smak.

Kierując się dalej w kierunku Larnaki, znajdziemy grecko-prawosławny klasztor Stavrovouni, który widowiskowo odizolowany, przycupnął na szczycie wzgórza, wyglądając tak, jakby został zdjęty z klasycznego obrazu. Po docenieniu tego widoku skieruj się do urokliwej górskiej wioski Lefkara – słynnej z ręcznie robionych koronek oraz wyrobów ze srebra.

Spacer przez wąskie, wijące się uliczki zabierze Cię między domy kryte dachówkami z terakoty, gdzie mieszkanki Lefkary siedzą na zewnątrz zajęte ręcznym wyszywaniem misternych koronkowych obrusów znanych jako „Lefkaritika”. To rękodzieło jest praktykowane wyłącznie w Lefkarze od czasów weneckich (1489-1570), kiedy to wioska była miejscem odpoczynku dla szlachty, a weneckie szlachcianki uczyły mieszkańców jak wyrabiać kunsztowne hafty techniką mereżki. Obrusy były ważnym przedmiotem wymiany handlowej dla Lefkary i stały się znane na całym świecie; nawet wielki malarz Leonardo Da Vinci kupił duży obrus na ołtarz Katedry Mediolańskiej, gdy odwiedził wioskę.

W warsztatach na terenie Lefkary kwitnie również drugi rodzaj sztuki ludowej – srebrnictwo oraz precyzyjna sztuka wyrobu filigranowej biżuterii znanej jako trifouri. Efekt pajęczej sieci pięknych ręcznie robionych kolczyków, wisiorków i broszek jest stworzony przez wykręcanie srebrnego drucika w różnorodne formy. Ciesz się możliwością zakupienia koronki, srebra oraz innych lokalnych produktów, zanim udasz się w podróż w czasie, zwiedzając Muzeum Sztuki Ludowej.

Na koniec pobliska wioska Kato Dris (gr. Kato Drys, po gr. „niższy dąb”), która jest równie atrakcyjna ze swoją tradycyjną architekturą, pięknymi widokami oraz interesującymi muzeami.